Bu saatlerin bir daha geri gelmeyeceğini, karanlık bir his ikisine birden tekrar edip duruyor ve aynı zamanda, saadetlerinin gölgesiz olması için, dimağlarının bu andan başka hiçbir şeyle meşgul olmaması lazım geldiğini onlara fısıldıyordu. İkisi de ne bir saat önceyi, ne de bir saat sonrayı düşünüyorlardı. Bütün hislerden ve düşüncelerden daha kuvvetli olan ve insanı hayatında ancak birkaç defa idaresi altına alan tabii ve hakim bir duygu şimdi ikisini de avucunun içine almıştı.
Sayfa 129Kitabı okudu
Konuşmaya ne lüzum vardı? Bütün güzel laflardan ve hoş insanlardan sıkılan bu mahlukları, birbirlerinin sessiz mevcudiyeti, yorgunluk verecek kadar doyuruyordu.
Sayfa 146Kitabı okudu
Görecek günler var daha;
Aldırma gönül, aldırma...
Sayfa 18 - hayykitapKitabı okuyor
Görmesen bile denizi,
Yukarıya çevir gözü:
Deniz gibidir gökyüzü;
Aldırma gönül, aldırma...
Sayfa 18 - hayykitapKitabı okuyor
Bir tek inandığım şeysin,
Uzattım sana elimi...
Sayfa 17 - hayykitapKitabı okuyor
Ey yâr, bu acı demlerde
Sen koru benim aklımı...
Karardım kaldım damlarda,
Aydınlat benim yolumu...
Sayfa 17 - hayykitapKitabı okuyor
“Ayrıldılar.
Ve bir daha birbirlerini görmediler.
Fakat ikisi de küçük derenin kenarındaki söğüdü ve orada geçirdikleri güzel ilkbaharı ve yazı unutmadılar.”
Gözlerin uzağa bakar,
Kimden ne beklediğin var?
Yâr semtinden gelen rüzgar:
"Seni unuttu der!..." gelir.
Sayfa 15 - hayykitapKitabı okuyor
Ekmeğim bahtımdan katı,
Bahtım düşmanımdan kötü;
Böyle kepaze hayatı
Sürüklemekten yoruldum.
Sayfa 14 - hayykitapKitabı okuyor
Vücut cevhersiz bir kalıp,
Hiçe gider hiçten gelip.
Bir tenhaca köşe bulup,
Günümüzü hoş geçirsek...
Toprağa girinceye dek,
Esrarı görünceye dek,
Yani, geberinceye dek
Günümüzü hoş geçirirsek.
Sayfa 13 - hayykitapKitabı okuyor
En sevgili emellerim
Önüme ölü serilir...
Sayfa 12 - hayykitapKitabı okuyor
Anlayamam kederimi,
Bir ateş yakar derimi,
İçim dar bulur yerimi
...
Sayfa 12 - hayykitapKitabı okuyor
“Bana öyle geliyor ki, hakikaten yapabileceğimiz bir tek iş vardır, o da ölmek. Bak, bunu yapabiliriz ve ancak bu takdirde irademizi tam bir şey yapmakta
kullanmış oluruz. Ben ne diye bu işi yapmıyorum diyeceksin! Demin söyledim
ya, müthiş bir gevşeklik içindeyim. Üşeniyorum. Atalet kanunu icabı sürüklenip gidiyorum. Eeeeh.”
Sayfa 10
