Sevgi zamanla kazanılan ve öğrenilen bir duyguydu. Bu duyguya hasret büyümek ve bunu bilmeden yaşamak beynimize ve kalbimize zarar verdiğini bilmeden kendimize göre müthiş hayatlar yaşamak. Üzücü değil mi ?
Karşımızdaki insana, yaşananlara, yaşanamayanlara ve yaşamayı istediklerimize tahammülümüz yok. Ben merkezli bencil hayatalarımızı içinde insanların; bizler bir şeyler demeden bizleri kususursuz bir şekilde anlamasını istemek ne kadar doğru ki ?
Beklemek, beklemek, beklemek ve yine beklemek ne kadar doğru?
Sevmek ve sevilebilmek için zamana saygı duymayı öğrenmemiz gerek. Ne kadar uzun sürse de...
Bir sevgi kolay yetişmiyor günümüz şartlarında.
Geç okunmuş güzel bir kitap