içimi yaktı hipo içmişim gibi.
Az önce burada Sabahattin Ali'den bir alıntıya denk geldim: "İçimde yarım kalmış bir konuşmanın üzüntüsü vardı."
İşte gerçekler
Anlaşamayacağımızı anlarsak veda eder ayrılırız...
Bu o kadar mühim bir felaket mi?
Hayatta yalnız kalmanın esas olduğunu hâlâ kabul edemiyor musunuz?
Bütün yakınlaşmalar, bütün birleşmeler yalancıdır. İnsanlar ancak belirli bir vakitte kadar birbirlerine sokulabilirler; ve günün birinde hatalarını anlayınca, üzüntülerinden her şeyi bırakıp kaçarlar.
Halbuki mümkün olanla kanaat etseler, hayallerindekini hakikat zannetmekten vazgeçseler bu böyle olmaz. Herkes tabii olanı kabul eder, ortada ne hayal kırıklığı, ne gönül kırıklığı kalır...
Bu halimizle hepimiz acınmaya layığız; ama kendi kendimize acımalıyız. Başkasına merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğunu zannetmektir ki, ne kendimizi bu kadar büyük, ne de başkalarını biz den daha zavallı görmeye hakkımız yoktur...
Artık gidelim mi?"
