''Sen ve ben, bir de bu upuzun yoğun gece
Sarmış bizi dört yanımızdan çepeçevre...''
“Ne tuhaf, insan yaşadığı günlerden bıkıyor, bir başka türlüsünü yaşamak istiyor, ondan da tad almıyor bazen.”
Sabahattin Kudret Aksal'a Vefa
edebiyathaberleri.com/haber/773/sabah...
Sonra neydi sevgi? Görmeden olamaması değil mi?
Kimi insan dünyanın en büyük hayalcisidir; sabahları.
Adam savaşmış gecenin karanlığı ile yeni gelen günde aydınlık içindeki yerini almak istemiş ama gücü kesilmiş sabaha karşı.
Ah bu gerçekleşmemiş istekler, niyetler ne zaman nasıl tepeceği belli olmayan bir ukde gibi siner insanın içine.
Benim malzemem ne erzak, ne odun, ne kömür, aştım ben onları, yaşamımın dışına çıkardım.
Sükunet içinde bulunan bir yerde, bir hareket hasıl eden bir insan, afişlerdeki insanlardan daha mühimdir.