Kırmızı ışık yanar.
Acemi şoför, öndekine patlatır.
İnerler.
Vuran, başlar ağlamaya...
“Abi garibanım, benzini zor koydum, arabanın sigortası yok, polis gelirse yanarım, gözünü seveyim bi babalık yap, idare et.”
Öndeki acır, affeder.
Devam ederler...
Öbür kırmızı ışıkta, haşırt!
Gene aynı ağlama sızlama...
“Ayağını öpeyim” filan.
“Ya sabır” çeker öndeki...
Gene devam ederler...
Bir sonraki ışık, gene gacırt!
Öndeki levyeyi kapıp inerken...
Arkadaki camdan bağırır:
“Benim abi, ben, devam et.”
Nedendir bilmem...
Şeyh Edebali
Öfken ve nefsin bir olup aklını mağlup eder. Bunun için daima sabırlı, sebatkâr ve iradene sahip olasın! Sabır çok önemlidir. Bir bey sabretmesini bilmelidir. Vaktinden önce çiçek açmaz.
Atakan Yavuz - Dile Ki Uzun Sürsün Yolculuğun
İşte yol yine ikiye ayrılıyor. Ormanın içlerine doğru giderek çatallanıyor. Çocukluğundan beri seninle yürüyenler az sonra bırakacaklar ellerini. Önünde az yürünmüş, ayak değmemiş ya da herkesin olmuş pek çok yol var. Yollardan birini seçmen gerekecek. Eşikte, Holden Caulfield gibi kafanı kaşıyarak biraz düşünmen için vakit var tabii. Acele
Sabır yorulur mu hiç? Yorulduğumu hissediyorum...
Saniyeler bir bir geçiyor ömrümüzden. Bu saniyelerin bir çoğunu hiçbirşey yapmamakla geri kalanını da yapmamız gereken şeylerin dışındakileri yaparak geçiriyoruz. Sesimi duyan kimse yok mu? Her gün bir parça daha öldüğünü biraz daha bir şeyleri bilmeyi kaçırdığını hisseden? Halinin farkında olan, halimi anlatmadan bilen kimse yok mu? Sevdiği yemeği dibine kadar sıyıran insanlar hayatlarındaki sorumlulukları neden bu kadar ciddiye almazlar? Neden geçecek herşeyin azamisini isteriz de, kalıcı bir hakikatin asgarisiyle yetiniriz? Saniyede 50 milyon hücremiz ölüp tekrar yenileri doğarken nasıl olur da insan değişemiyorum, düzelemiyorum deyip de bu dünya peşinden koşar anlamıyorum. Yürürken su birikintisine basmamaya, karşıya geçerken ışıklara, yazarken kalemin ucu ne kadar kaldığına, demlikteki çayın misafirlere yetip yetmeyeceğine, alacağımız ayakkabının indirim dönemlerini kovalamaya özendiğimiz kadar kendimize hakikatimize sebebimize derdimize Allah'ımıza özenmiyoruz. Benimle dünya değil, seni konuşabilecek bir arkadaş gönder Allah'ım. Sabır yorulur mu hiç? Yorulduğumu hissediyorum... #Fesleğen
“Murada ermek sabır iledir Yunus. Ve uyuyan kişinin gördüğü de, yaptığı da işe yaramaz. Bizi unutma; var Sarıcaköy’e selamımızı et, emin ve emniyette olsunlar. Sen dahi bundan böyle din ehlini, kin ehlinden ayır. .. Uyuyanlardan olma!.. ”
