Yürü derler yürü derler açlığa yürü derler
Kara elmas tabut olmuş gerekirse ölün derler
Günü gelir utanmadan ağlaşana gülün derler dost
Yalanlara artık sabrım yok....................
Deniz kızı 2
Daha çok küçükken başladı dertlerim, üstüme geldi ve kaçmadım
Herkesi iyi birisi sandım, aklıma gelmedi kötü oldukları
Katlanıp her şeyi içime atınca inat yapıp bekledim, nedeni yoktu tabi sapıtmıştım
Güvenememeyi bana babam alıştırdı, ben de gidip de anama sarılmıştım
Anlatayım size neden bu denli sevgiyle, bu aşkla Deniz'e bağlıyım
Yerine
Modum düşük
Keyfim yok
Hayatım çöp
Kalbim kırık
Enerjim bitti
Sabrım kalmadı . . .
Anlatamıyorum kendimi kimselere bağırmak istiyorum acılarımı göstermek istiyorum yapamıyorum kulaklarınız çığlıklarıma sağır gözleriniz yaralarımı görmez olmuş. Dayanamıyorum artık her gün daha fazla sigara içiyorum belki ciğerlerim ruhum gibi solar diye daha fazla kendimi kesiyorum belki bu defa damarlarımdan birisini keserim diye. Neden görmüyorsunuz gözünüzün önünde eriyorum, yok oluyorum fark etmiyorsunuz gözlerim anlatmıyor mu size yaşadıklarımı suskunluğumdan anlamadığınız mı duyun diye çok bağırdığımı. Kalmadı artık ne gücüm ne de sabrım sonlardayım biliyorum iyi gelmiyor hiçbir şey yaptıklarımı ve günahlarımı da alıp hayatınızdan gitmek. Beni anladığınızı sanmayın anlayamazsınız kabuk bağlamış yaralarımı gördüğünüzü sanmayın yarısı bile değil, en önemlisi de yaşadığımı sanmayın sadece nefes alıyorum artık o bile zor.
Çevremdeki insanlardan tek istediğim yanımda gibi görünüp arkamdan iş çevirmemeleri bana çok yakınmış gibi görünüp diğer yakınlarımı çalmamaları. Aslında benim tek istediğim bu kadar bencil olmamamız...
Arzuhal
Yüküm ağır yolum uzun
Meçhullerde kaybolurum...
Beni bırakırsan bana
Tufanlarda boğulurum...
Tut ellerim tut Ya Rab!Döndür yüzümü sana
Tut ellerim tut Ya Rab!Beni bırakma bana . . .
Eyyüb sabrım yok benim
Yusuf değilim kuyuda
Yine de umudum var
Rahim olan adında...
Yürüyemem yorulurum
Ateşlerde kavrulurum
Beni bırakırsan bana
Kül olurum savrulurum...
(Ömer Karaoğlu)