Her Şeyimi Yitirdim Mi?
Ve sen çıkıp gelsen şimdi, üstün başın kir pas içinde, gözlerin kasvetli yağmura yakın bulutlu, otursan karşıma hiç konuşmasan öylece uzun uzun efkarlı bakışsak seninle yıllardan hıncımızı çıkartırcasına, iki ince belli çay sipariş etsek, çaylarımız şekersiz, kaşığa da gerek yok desek garsona.
Beykoz sahili alabildiğine yeşil, deniz olabildiğince mavi karşılar bizi.
Martılar, üstümüzde vuslata dair tavaf etmekte, ne tufanlar saklı yüreğimde, kim bilir senin yüreğinde ne zemheriler, sahipsiz acılarımıza karşılıklı sussak...
Ve ansızın sen gelsen şimdi, güneş ışıkları gözlerime batsa, saçlarının hafif rüzgarda savrula savrula uçuştuğu işte o anda ben yine sana Turgut Uyar'ın o çok sevdiğin rubailerinden biri olan şu dizeleri fısıldayarak okusam;
"Hazırladım hazıra durdum giydirdim gölgemi
Kuş çığlığı senin bölgen sorma benim bölgemi
Aşklar telef olup gider sokak köpekleri gibi gitsin.
Harcansın bazı şeyler.
Sen dur e mi."
İçimde, ancak sarhoş olduğum zamanlar hissettiğim, müthiş bir yürümek ve koşmak arzusu vardı. Saatlerce, günlerce gidebileceğimi zannediyordum. Etrafıma bakmayı unutmuş, bir hayli ilerlemiştim. Rüzgâr çoğaldığı için adeta göğsümden biri iter gibi oluyor, bu kuvvetle mücadele ederek ilerlemek bana zevk veriyordu. Birdenbire niçin buralara geldiğimi düşündüm... Hiç... Sebep filan yoktu... Karar vermeden yürüyüp gelmiştim. Yolun iki tarafındaki ağaçlar rüzgârdan inliyor ve gökyüzünde bulutlar büyük bir hızla koşup gidiyordu. Gözlerimi yumarak ilerliyor ve ıslak havayı içime çekiyordum. Kafamdan söküp attığım sual tekrar belirdi: Niçin buralara geldim?.. Rüzgâr dün akşamkine pek benziyordu, belki biraz sonra kar da sepelemeye başlayacaktı... Dün akşam buralarda başka bir adam, gözlükleri buğulanarak, şapkası elinde ve göğsü bağrı açık, koşar gibi yürüyordu... Rüzgâr, kısa ve seyrek saçlarının arasına giriyor, kim bilir nasıl tutuşan başına, dıştan bir serinlik veriyordu. Bu başın içinde neler vardı? Bu baş, bu hasta, bu yaşlı vücudu neden buralara sürüklemişti. Raif Efendi'nin o karanlık ve soğuk gecenin içinde nasıl yürüdüğünü, yüzünün nasıl şekil aldığını tasavvur etmek istiyordum. Buraya neden geldiğimi şimdi anlamıştım: Onu ve onun kafasının içinden geçenleri burada daha iyi göreceğimi zannediyordum. Fakat işte ben, şapkamı uçurmak isteyen rüzgârdan, uğuldayan ağaçlardan ve koşup giderken birçok şekillere giren bulutlardan başka bir şey görmüyordum. Onun yaşadığı yerde yaşamak, onun gibi yaşamak demek değildi... Bunu zannetmek için pek saf ve ancak benim kadar gafil olmak lazımdı.
Sayfa 30 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Kurban
...
--Bilinmeyen bir üstadın çizimi--
Şişe, sırmalı kumaş, mermer, tablo, kösnüyen
Mobilyalar arasında,
Mis kokan giysilerin o yerleri süpüren
Görkemli kıvrımlarında,
Sayfa 118 - Adam
Kaynağı Bilinmeyen Bir Ses Varlığına Delalet Eder Mi?
Sonra, unuturken hatırladığım adının adımla olan yamalı birlikteliği geldi aklıma. Nergislerle dolu bahçenin aralarında her biri bir tarafa saçılmış bedenini birleştirirken kaybettiğim zaman. Kırlangggggıçççç. Sesimi takip etmeyen sesin saklanmayı kendine rol edinmiş. Ah! aramaktan bıktığım anda ortaya çıkan sesinin ardına düşmüş çaresizliğim. Bir
Deprem gecesi; o hafta telaşlı geçmişti, hayatıma şekil veren birisi vardı. Onun yanında rahat ağlayıp söylenebiliyordum. İşinin üstadıydı. Son seansta ağlarken gülebilmiştimde. 'Bak dedi demekki gözyaşı silinip gülünebiliyormuş' tevekkül etmemiz gerektiğini, imtihan dünyasını her fırsatta anlattı, ödevler verdi mutluluk için tüyolar fısıldadı. Kahve yaptım eskimiş olabilir dedi olsun hocam kırk yıl hatra değer dedim. Her şey güzeldi yolundaydı bir abim vardı artık herşeyimi paylaşacağım beni yönlendirecek evet ya o doktordan öte abiydi. Pazar akşamı mesaj attım yarın geleceğim diye ses yok, giderken taze kahve cektiririm dedim ses yok, ne giyeceğimi düşündüm, hazırladım ses yok, iş çıkışı giderim dedim ses yok. Namaz saati dedim, ses yok.Sonra sanki herkes anlaşmış gibi paylaşım yapmaya başladı trafik kazası diyorlardı. Okuyamadım oydu fotoğrafdaki yine özenle giyinmiş saçlarını taramış. Yalan haber dedim, değildi.Aradım açmadı, bekledim dönmedi oysa dönmemezlik yapmazdı. Ama ile başlayan bir sürü cümle kurup ağıt yaktım. Ağlaya ağlaya kuran okudum daha çok planımız vardı güzelleştirecektik hayatımızı, bana anlattığın insanların ve benim çok ihtiyacım vardı. Ne bilecektik hocam o gece bir dakika içinde herşeyin yerle bir olacağını, aslında sen kurtulmuşun zamanlaman mükemmelmiş yattığın yer nur olsun hocam iyiki tanımışım sizi bu ileti de günlüğümde kalsın.