EFELYA'dan...
........
Elif, Ferhat'ı daha yakından tanımak için, çocukluğuna dair hatıralarını anlatmasını istedi ondan; sonra sesine bir avuç fesleğen katıp:
“Dur, önce anneni anlat, çok merak ediyorum, yaşıyor değil mi?”
“Yaşıyor değil mi?” cümlesiyle Ferhat birdenbire dağılmıştı.
“Hayır, yaşamıyor; çocukken kaybettim
Derin bir psikolojik aşk travması. Birlikte büyüyen ve çocukluklarından itibaren birbirlerine yakıştırılan, büyüdüklerinde de evlenmeleri beklenen Alissa ve Jerome’un aşk hikayesi. Daha doğrusu aşk değil ızdırap hikayesi. Kitabın sonunu açıkcası çok merak etmedim çünkü daha ortalarında belliydi sonu. Şaşırtmadı beni. Alissa bence ruh hastası, sado mazoşist bir karakter. Acıdan zevk alıyor, acıyla besleniyor resmen, melankolik bi tip. Yani karşındaki kişi de seni seviyor, evlenmek istiyo ne bu naz, ne bu saçma sapan geri çekilmeler. Dünya’nın tüm yükü bu kızda sanki. Hem istemeyip hemde bu kadar ağır bir aşk duygusu beni boğdu diyebilirim.
Kitapta din, fedakarlık, erdem, başkalarının mutluluğu için kendinden, kendi hayatından vazgeçmeyi konu alan bir akış var.
Yani Jerome onu sevmese ve platonik bir aşk olsa bu çektiği sıkıntılara hak verebilirim ama öyle bişey yok, bu olaylar sırasında dine yönelen ve kafayı onunla bozan bir Alissa var. Çok sıkıcı bir karakter. Yani sevdiğin insanla evlenince Yaradana bağlanamıyor musun? Dine yönelemiyor musun?
Fazlaca abartılmış. Sırf konu bulamamış klasik bir aşk hikayesini nasıl çıkmaza sokarım da kitap yazarım temalı bu kitabın yazarının Nobel ödüllü olması da daha bi tuhaf.
Kitapta beğendiğim tek şey çok fazla kurgu içerdiği için müthiş anlamlı kelimelere, cümlelere yer verilmiş olması.
Yani çok boş vaktim var aman öylesine bir kitap okuyayım diyorsanız alın okuyun. Son derece sıkıcı bi kitap. Anlatılan ve yaşatılan aşktan midem bulandı. 
Dar Kapı 
André Gide
KARANFİL KIZ
O zamanlar dünya gerçekten de bir öküzün boynuzlarında durmaktaymış ve Karanfil Kız'ın bu aşırı gelişmiş iribaşa söyleyecek bir çift sözü varmış.
Ama dur bak, en iyisi baştan başlayayım. Şimdi bu Karanfil Kız babasını fazla görememekten şikâyetçiymiş. Çünkü adamcağız haftanın her günü, hatta bazen haftasonları bile geç saatlere kadar çalışır,
VAR MI SİZİN DE BÖYLE CİNNETLERİNİZ?
“Deliler ile benim aramdaki tek fark, onların bunu kabullenmemesidir. Oysa ben biliyorum deli olduğumu.” diyor, sürrealist ressam Salvador Dali. Dünyanın büyük çoğunluğu onun deli olduğuna, geri kalanıysa dahi olduğuna inanıyor. Hem deli olmak, dahi olmaya engel mi? Ya da tam tersi; dehalar da bir gün
Gece gece şuraya 
Stephanie Garber kitapları hakkındaki düşüncelerimi dökeceğim. Altı kitabını da okudum ve yeni çıkacak kitabını pek hevesli olmasam da bekliyorum (sadece scarlett ve julian sahnelerini okuyacağım, eğer sahne verirse)
Caraval ilk olarak bu kitap beklentisiz okuduğum kitaplardan biriydi. Okuduğum zamanı dün gibi hatırlıyorum. Kasım
Lucienin kamı göğsüne yaslanmış, bacakları kollarının lam altından geçerek sırtına dolanmıştı. Ve ikisinin arasında
kalçaları sıcak vajinasını karın kaslarına dayıyor, orgazm olmak için yanıp tutuşuyordu. Vücudunu öperek yukarı doğru çıkıyor, kadınının kontrolsüz seslerini dinliyordu. Kalbinin üzerine son bir öpücük kondurarak başını kaldırdı ve
Sayfa 93
Türkiye için Balkanlar, eski beylikler önemli değil bunlar ilgilendirmiyor Enver’i. Buna karşılık ...
— Tuhaf şey... Nedir peki onu ilgilendiren?
— Turancılık, Edirneden Çine kadar Orta Asya’daki bütün Türklerin birleşmesi.
Yeni milletler doğuyor, burada da heryerde de. Bundan sonra artık Yunanistan'ın, Sırbistan’ın yaşamasına engel olamayız. Yeni ülkeler aramak gerek. Olağan bir barışla Rumeli topraklarını emniyete aldık mı eski Hıristiyan eyaletlerin cehenneme kadar yolu var. İstanbul'da kurulacak saçma bir cumhuriyet yerine başkenti Semerkant olacak bir imparatorluk kurmalıyız.
Sayfa 30Kitabı okudu
Doksanların sonuna doğru Eskişehir'de öğrenciydim. Okulu bırakmak üzereydim, ailemi bırakmıştım, solculuk beni bırakmıştı. Sik gibi kalmıştım tek kelimeyle. Beş kuruş param olmadan günler geçiriyordum. Hala şaşarım, ne yiyip ne içiyordum o zamanlar diye? Tek bir örnek vereyim, sefaletin boyutunu anlayın. Bir gece yarısı soğuktan donmasın diye
Keşke ölmek isteyen bir tek kendisi olsa
"Kendi kendisiyle gurur duyma zamanıydı, şimdi yaptığı şeyi yapabildiği, en sonunda cesaretini toplayıp bu yaşama veda edebildiği için."
Gururu yaşamdan değil ölümden yana duymamamız tuhaf geliyor ama o hisleri yaşadığımda ben de kendimle gurur duymuştum ve "Acınası olanlar biz değiliz asıl yaşayanlar tamam mı? Neyin acınası ya da
_Yaşam, ufacık şeylerden, küçük mutluluklardan oluşuyor. Hiçbir şey büyük ve kutsal değil. O yüzden sözde büyük olan şeylere ilgi duyarsan yaşamı ıskalarsın. Yaşam bir bardak çayı yudumlamak, bir dostla sohbet etmek, sabah yürüyüşe çıkmaktır, ama illa belli bir yere doğru değil, amaçsız, son belirlemeden hareket etmektir. Böylece herhangi bir
