Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
sırf kilisedeki efektlerin aslında nasıl insan elinden ( örneğin bi koridorda yürürken size birisinin dokunuyormuş hissi ) çıktığını açıklamadaki üslup ustalığını okumak için bile okunur diyorum ki ortaçağ tarihine senaryosuna girmiyorum bile..
Üzülerek söylüyorum ki kitap Şadan Karadeniz'in "Öztürkçe" takıntısı yüzünden o kadar zorlama bir çeviriye maruz kalmış ki, neredeyse her sayfada insanı çileden çıkaracak şeylerle karşılaşmak mümkün. Kesinlikle tekrar çeviriye girmesi gerektiğini düşünüyorum. Öztürkçe desteklenebilir mutlaka. Fakat her kavramı, her terimi Türkçeleştirmeye çalışmak çok çocukça bir çaba. Hele ki Foucault Sarkacı gibi Kabala, Tapınak Şövalyeleri ve benzeri Ortadoğu'da başlayıp gelişmiş; özellikle Kudüs, Mısır Lübnan civarında şekillenmiş kültürlerden bahseden bir kitapta Arapçanın, Farsçanın ve İbranicenin etkilerini yok etmeye çalışmak bütünüyle yanlış. Örneğin çevirmen bir bölümde asteroid, meteor gibi astronomik terimleri direkt kullanırken "galaksi" yerine gök ada terimini aynı cümlede ve aynı paragrafta birlikte kullanarak saçma sentezlerde bulunuyor. Kitap çok akıcı, gerçekten içine çekiyor insanı ama çeviri yakanıza yapışıp "o kadar kolay değil " diyor.
YouTube kitap kanalımda Gülün Adı kitabının da içinde bulunduğu kitaplık turu videomu izleyebilirsiniz: ytbe.one/yf0me602lnY
Mimari detayları olağanüstü. Aedificium gibi dominant bir binanın nasıl tam olarak ortaçağ mimarisini yansıttığını anlıyoruz. İçinde gizleri barındıran ve tasarlanılan mimarinin insan ölçeğinde olmadığını anladıkları bir çağdı. Bundan sonraki gotik ve özellikle barok toplumlarda ortaçağın açtığı yaralara çözüm bulabildiler. Bu bakımdan Aedificium'un mimarisi bu yüzden insana çok iç bunaltıcı ve kasvetli geliyor. Umberto Eco da mutlaka bunun farkında ve her cephesini, içini, detaylarını çok güzel aktarmış.
Girilmesinin yasak olduğu kütüphane olayını ortaçağ kültürünün insan olgusunu hiçbir koşulda dikkate almayıp sokakların genişliğini bile at arabalarına göre tasarlamalarına bile bağlayabiliyorum bu yüzden.
Olayın dini boyutuna gelince hristiyan dünyası müslüman dünyasını her zaman eleştirir çeşitli mezheplere bölündüğümüz için. Fakat kendilerine bakılınca sapkınlıkların ve yanlış aktarmaların pek fazla olduklarını görüyoruz.
Böyle bir kitap okumuş olduğumuz için şanslıyız!
Çoook uzun ve yorucu bir hikayeden koptum geldim. Zor oldu, okuması, anlaması, sindirmesi... Tuğla gibi kitaptı, zira kolay olmadı.
İçerisinde yoğun tarih, yoğun felsefe olan aynı zamanda -ilahiyatçı olan bana bile fazlasıyla ağır gelen- yoğun dinler tarihi içeren bir kitapla karşı karşıyayız. Gülün Adı bana bir çok şeyi şeffaf olarak gösterdi.
Ölüme yakın mutlu sonla biten bir aşk hikayesi. Bazı hikayeleri sadece filmlerde ve kitaplarda görürsünüz , bu öyle değil. Filmi de mutlaka izlenmeli.
Acaba ben ne yaptım, ne okudum? Tüm delilleri okuyucuya veren, verdikleri deliller ile beraber cinayetleri okuyucunun da çözmesini isteyen gerçek bir polisiye mi okudum, bir Orta Çağ gerilim romanı mı okudum, dinler arası, mezhepler arası, tarikatların ve rahiplerin başrolde olduğu bir roman mı okudum, gerçek kişi ve toplulukların hâkim olduğu
Edebiyat bana öğretsin, diyerek okunmaz, açlıkla hiç okunmaz.. Hatta bence okumayın, yazının içinde yaşayın ve doğurun..bu kitapta ne bulmayı istersiniz diye Soranlara ben alıcı değilim, kalıcı hiç değilim, bir arkadaşa bakıp çıkacaktım diyorum.
Güney Amerika Edebiyat'ının en büyük yazarlarından Marquez'in büyük bir eseri daha "Kolera Günlerinde Aşk",Marquez kitaplarının takibinin zor olduğunu kabul etmek gerekir ancak anlatım ve imgeleme müthiş,soluksuz okudum Juvenal Urbino,Fermina Daza ve Florentino Ariza,
Keyfli okumalar.
Ayna, zaman, ölüm, varoluş, hiçlik, giz, yüzleşme, intihar...
Sorular, sorular, sorular...
Kitaptaki bütün öyküler yukarıdaki kavramları sorgulatan bir felsefeyle yazılmış.
Son günlerde okuduğum kitaplardan zihnen yorulunca arada kısa öykü kitapları tercih ediyorum. Kitabın verdiği yorgunluğu kitapla atmaya çalışıyorum. Bu kitap kısa ama ağır, insanın kafasına vuran kitaplardan. Papini, sanki yargıç gibi kürsüye oturmuş sorularıyla sizi başbaşa bırakıyor. Olasılıklar sunup ''Sen olsaydın ne yapardın?'' diyor. Öykülerin çoğunda insanın kendisi, geçmişi ve geleceğiyle bir yüzleşme ve sorgulama var. Yazar bunu yaparken özellikle ''ayna'' imgesini kullanmış.
Ölüm üzerine ne çok kafa yorarız. Ne bilirsek bilelim sanki hiçbir şey bilmediğimiz, sırlarını en çok öğrenmek istediğimiz kavram. Papini'nin ölümle ilgili düşündürdükleri; insanların ölüme bakışının benzerliği okurken şaşırttı beni. Öldükten sonra geride kalanların tavrı, hayatın ölenin eksikliğinde nasıl sürdüğü, çok kısa bir süre sonra öleceğiniz bildirilse ne yapardınız gibi merak uyandıran konular ilginç bir kurguyla öykülenmiş.
Varoluş ve hiçlik üzerine zaten karışık olan kafam bu kitapla daha da karıştı.
Borges'in önsözüyle yayımlanan kitapta önsözü okumasaydım da Kum Kitabı'nı anımsardım. Öyküler benzer tatta. Kaçan Ayna'yı çok sevdim. Yazarın diğer kitaplarını da bir an önce okumak isterim.
İyi okumalar tüm kitapseverlere. :)
Marcus Aurelius, mutluluğun ve gerçek bir yönetimin kaynağının maddesel şeyler değil 'erdemli olmak' olduğunu savunan Stoacı filozof Epiktetos'un ahlak felsefesinin izinden giden, imparator vasfını yalnızca toplum yönetiminde değil, ruhunu, bedenini ve yaşamını yönetmekte kullanmış bir bilge hükümdardır. Roma'ya altın çağını yaşatan, bir imparatordan daha hususi ve seçkin yetilere sahip Marcus Aurelius'a ait bu kitap, Marcus'un felsefesini ve yaşama dair edindiği ilkeleri anlatan aforizmalarla doludur. Her insanın hayatında tekrar tekrar(!) okuması gereken kült eser. Edinin!
