Hani bazen şartlar öyle gerektirdiği için bir dosttan ya da sevgiliden ayrı düşersin. Özlersin.. Ah şimdi burda olsa diye yakınırsın, tekrar buluşmak samimi olmak istersin. Ama kişiler her ne kadar degişmediklerini düşünseler de aslında değişirler. Çünkü araya zaman ve farklı deneyimler girmiştir. O anlar, o zamanda kalır. Hisler o zamana aittir. Orda hapsolur. Aynı nehirde ikinci kez yüzemeyeceğimiz gibi aynı anları tekrar yaşayamayız. O kişiyi özlediğimizi bazen de hâlâ sevdiğimizi sanarız, ama hayır özlem sadece o zamana aittir. O zamanda yaşananlara..
Stefan Zweig'da bir zamanlar tüm yasaklara rağmen beraber olan, araya mesafeler ve yıllar girdikten sonra tekrar buluşmayı başarabilen iki insan üzerinden bunu anlatıyor. Stefan Zweig'ın erkek olup da, kadın ruhunu bu kadar iyi çözebilmiş ve betimlemiş olmasına hayran kalarak okudum.
