Ben Var Sen Yok
Düşünüyorum da aklının ucundan bile geçmiyorumdur, sesim
yoktur kulaklarında; sözlerim bulunmaz hafızanda, olmayan bir
hikayenin viranesiyimdir sadece. Ben nice mektuplar yazdım sana,
okursun diye; o gözlerin ile bakar, ellerinle dokunursun bize diye
ama hiç okumadın, eline geçmedi, geçemezdi de zaten. Çünkü sen
kalbinden okuyamazdın, senin halet-i ruhiyenden geçmezdi tefsirler;
boş bir hayali yaşatmak için yazılamazdı onca şey, fakat ben yazdım.
Ben sana yazdığım her mektubu gün be gün okuyorum,
bir tek sen okumuyorsun;
ben seni yaşatıyorum, lakin gel gör ki sen yaşamıyorsun.
Sayfa 19Kitabı okudu
"Siz hiç kara bir düş gördünüz mü? Ben gördüm... Hep bir düş olmasını umdum. Bir hayal, bir rüya gibi... Sadece uyandığınızda alnınızın terini silip, rüyaymış demek kadar kısa bir ömür... Ne demiş büyüklerimiz: 'Ne karanlıkta yat, ne kara düş gör.' Peki yatacak başka bir yerin yoksa? "
Sayfa 9 - Beka Sanat YayınlarıKitabı okudu
Binbir türlü sevmek :)
Güzel sev beni kibar sev usul usul belli etmeden sev gizlice ama anlayarak sev ben olduğum için sev beni tüm bilginle geçmişinde biriktirdiğin ne varsa ve gelecekte kim olacaksan öyle sev bakarak sev görerek sev duyarak sesimi duyarak söylemediklerimi aklımdan geçenleri dokunarak sev en dokunulmaz yerlerine içimin bilerek sev kimi sevdiğini beni
Sayfa 100 - Sel yayınlarıKitabı okudu
Aynalar çatlıyor kendi kendime konuşurken
Oysa yalnızlığım benim sadece postum...
Hele koyunlarla, kuzularla gelecek bahar
Kırkılsın da gör tüyüm tüsüm...
Karnıma inen bir bıçak darbesiyle nasıl
Fırlayacak ortaya o gün
Doğuştandır derunumda saklanan kadim dostum!
Sayfa 61 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Aminnnnnn....
Ey Alîm Rabbim, bilinenin bilinmeyenin, bilenin bilmeyenin yaratıcısı.
Sen ki her şeyi bilensin. Her şeyi gören ve işitensin. Benim niyetimi benden daha iyi bilirsin.
Sen ki kaderleri yazan, yazgısı içine düşmüş kalpleri okuyansın, ben ki en fazla ve sadece Sana malûmum.
Mizacıma, hamuruma neler kattığını. Nedenimi nasılımı. Çamurdan bir bedenle
İnsanların gevşekliklerine, laçkalıklarına, şımarıklıklarına çok katlanamıyorum. Hayatlarında hiçbir şey yaşamamış, hiçbir zorluk çekmemiş insanlar bana, "Herkesin derdi kendine büyüktür" deyip sözde dertlerini anlattıklarında dayanamıyorum. Tamam, her dağın karı kendine ama o kadar da değil be arkadaş. Kaldır kafanı ve çevrene bir bak. Bak ki gör, asıl yalnızlık, çaresizlik neymiş...
Çok sıkıldım insanların egolarından, davranışlarından, bencil yaklaşımlarından. Herkes kendini düşünüyor, trafikte bile herkes sadece kendini umursuyor. Oradan nasıl geçerim, buradan nasıl sollarım... Kimse kimseye saygı duymuyor . Herkes birbirini kullanma, birbirinden nemalanma peşinde. Hangi ortama girerseniz girin hep çıkar ve menfaat çatışmaları var. Herkes önce "ben" diyor, "biz"i umursayan yok.
Mahallesindeki yalnız yaşayan yaşlı teyzenin bir derdine derman olmayan insanlar, evinin önündeki sokak kedisine mama koydu diye kendini aziz sanıyor . O anı yaşayıp anlamak yerine nerede olduğunu ve ne yaptığını sosyal medyada göstermeye odaklanmış insanlar .
