Ruhu baharsız bir kışla tanıştı maşuğun.
Onun kokusu olmadan bastırılmış solmuş yapraklar gibiydi.
Sessiz bir gökyüzü, kayıp kuşlarını arıyordu sanki.
Gönlü mabeddir insanın; yaradana yükselen bir makam, türlü mezalimin ardından, sığınacağı hanedir.
Ve fakat virane ise eğer, Nebi İbrâhim olmak gerekir.
Çünkü kaygılar, hazlar, kibirler, arzular