Sözcüklerim varmıyor uzaklarına
Birer birer düşüyor bütün öpmelerim
Ağır yenilgiler alarak,
Adresinde yokluğunu kıyamet bilerek
Sadece susarak özlüyorum, özlüyorum seni
Hiç tanımadan ne garip,
Sense uzak, çok uzakta
Bir deniz gibisin resimlerde
Umarım benden bıkmazsın, seversin herkes önce sevdiğini söylerdi umarım sonra bırakmazsın. Söyledikten sonra ağzıdan bir laf çıktıktan sonra hele bir de inandırıcılığı varsa benim inanasım deli gibi kanacağım sevilmeye hasretle kaldığım zaman gelmişse, Yapamıyorum demezsin olmuyor demezsin senden önce başkası vardı seninle de onu unutma
Nisan ayını canımın müjdesi bilirdim ama öğrendim ki aynı zaman da canımın en büyük kayıplarını yaşadığı aymış.
"Sadece susarak özlüyorum seni
Hiç tanımadan ne garip, ne garip
Sense uzak, çok uzakta
Bir deniz gibisin resimlerde
Bir deniz gibisin resimlerde
Dokunsan dersim olur, göçerim mecburen
Duydum çok sonradan, adın önemli değil
Acın aynı tadı veriyor zaten, acın aynı tadı veriyor zaten"
Garip bir hissi arzuluyorum şu an. 18-19 yaşlarımda hissettiğim bir hissi. Sabahın 4.30'unda bütün şehir uyurken, şehrin sokaklarını sadece köpekler ve sarhoşlar esir almışken şehre indiğim, otogardan, gözlerini ovuşturan bir taksicinin taksisiyle evime varmaya çalıştığım, elimdeki bavulların ağırlıklarını son bir "neredeyse evdeyim" gayretiyle taşıdığım, uykusuzluktan berraklaşmış bir bilinç ama batmaya başlamış gözlerin mahmurluğuyla evime ulaşmaya çalıştığım o his. Öğrenciyken en çok sevdiğim hislerden birisi buydu. Mahalleden geçen tek tük taksilerin içinde kimlerin olduğunu düşünmek huzur verirdi garip bir şekilde. Tüm bu yorgunlukla eve varıp, vücudumu bir tuğla gibi yatağa bıraktığım, deliksiz uykuya dalacağım o son 1-2 dakikayı özlüyorum bu gece. Anlamsız, gereksiz bir romantiklik mi benimki, yoksa zamanın karşısında topyekûn silahsız olmak zorunda olduğumuz için sessiz bir başkaldırı mı? Bilmiyorum. Sadece; özledim işte.
- geriye pişmanlık ya da özlemle bakmıyor musun?
+ sadece acı, bazen böyle hissediyorum. melankoli. bazı insanları özlüyorum ve bu nostalji değil, melankoli.
-Agnés Varda
3.4.24
biz; biz olamazmışız…
aylardır görmemiştim
ve bugün 3-5 metre ötemdeydi, ayrı ayrı arabalarda oturduk ve 3-5 dakika sadece
….
6 saat geçti üstünden,
7 saat önce nasıl özlediysem
şimdi de aynı,
hatta belki daha da sert özlüyorum…
Olamazmış bizden: biz
ben böyle özlerken…
İnan ki kafam kaldırmıyor ve çok yorgunum sadece bazen çok fazla uykusuz kalmaktan çok üşüyorum karşımda görmek istediğim karşıma otursun isterim ben, arkadaşlarımı seviyorum ve annemi özlüyorum.
Bir şeyi özlüyorum . Tam boğazıma takılı duruyor. İnsan önceden vakit geçirdiği veya sahip olduğu şeyleri özler ya hani. Ben işte daha hiç karşılaşmadığım bir şeyi özlüyorum. Hiç vakit geçirmediğim, tanımadığım bir şeyi. Anlam vermeden sadece özlemek. Neyi özlediğini bilmeden.
Birisine sürekli kendimi anlatmak istiyorum. Onunla güzel yanımı paylaşmak istiyorum, en güzel yanlarımı ona göstermek istiyorum. Sadece bu kötü yaşantımdan uzaklaşıp birisine odaklanmak istiyorum. Çünkü kimse üzemez beni. Çünkü bir şeyler geliyor aklıma. Tatlı mesajları, gülümsediğim zamanlar...
Mutluluktan uyuyamadığım geceler bile oluyor, çok
Kucuk bir hatirlatma
Merhabalar. Umarim iyisinizdir. Hesabima baktim takipci sayim azalmis, etkilesim yok vs. Bunlarin benim icin bir onemi yok gercegi soylemek gerekirse. Bazen eskileri mi ozluyorum bilmem ama eski tadi vermiyor gercekten. Sadece burada kendi dusuncelerimi, kaybolmamasi icin alintilarimi, okurken hissettiklerimi paylasiyorum. Zaten aktif olmaya pek zamanim bile olmuyor universite yuzunden. O sebepden beni yanlis anlamiyorsunuz umarim. Yanlis anliyorsaniz da caniniz sag olsun, ben bi kendimi anlatmis olayim en azindan. Sonra Can bana neden begeni atmiyor, veya mesajlarima neden cevap vermiyor demeyiniz. Saygilar, sevgiler(bilgisayarda yazdigim icin yazim hatasi olabilir. Kusura bakmayin)😊