Benim onu sevmemin nasıl bir mucize olduğunu bilmiyor. Belki de sıradan ve vasıfsız bir şey gibi görüyor bunu. O da haklı. Neredeyse tanıyan herkes sevmiş onu. Farklı boyutlarda elbet. Ama bir şekilde sevmiş. Zaten onu birazcık tanıyan birinin kayıtsız kalması, sıradan biri gibi davranması mümkün değil. Fakat ben ne yapabilirim? Anlatamıyorum. Anlatamamamın sıkıntısı içimdeki telaşı kat be kat artırıyor... Seni en çok ben seviyorum desem, en başka ben seviyorum ve en başta, herkesten çok, en çok, en... Ne en? İçimden geçenleri bilse koşup boynuma sarılır. Oysa sadece anlatabildiğim kadarını biliyor. Anlatabildiğim kadarını... Anlatabildiğim kadarıyla ne yapılabilir? Birer çay içilebilir belki..
Sayfa 143
En yalın haliyle sevmek gerek...
Çok düşünmeden, derinlere inmeden,
Sadece, seviyorum ve seninle mutluyum; en basit haliyle.
Geleceği karanlıklar içinde düşünmek bugünün aydınlığını da yok etmek demek.
Bugünü öyle bir aydınlık tut ki yarına da ışığı yetsin, ertesi güne de, sonraki güne de.
Unutma en aydın gün bugün...
"İlkbaharda uçuşan kavak pamuğu..."
Hoş geldin dünyama 
Sevgi Soysal, hoş geldin. Seni tanıdığıma çok memnun oldum. Bu 1k bana çok şeyler kazandırdı biliyor musun? İşte onlardan biri de sensin Sevgi Soysal...
Tante Rosa'yı okurken seni merak etmemek haksızlık olurdu. Meğer ne çok çekmişsin. O kısacık ömrüne ne çileler sığdırmışsın. 40 yaşında meme kanserinden ölmek! Nasıl bir haksızlıktır!
Az önce oğlum bana ilk kez seni çok seviyorum dedi. Yok ya ağlamıyorum gözüme sevgi kaçtı sadece 🥰🥰