Sustum...
Anlatamadığım o kadar çok şey var ki, hepsi kalbimde esir;
Sadece Rabbim bilir...
ÜSTÜN IRK: Her Şeyin Fazlası
Doğadaki hiçbir canlı yiyecek dışında bir şey biriktirmiyor. İhtiyacından çok daha fazlasını alan, hatta ihtiyacı olmayanı da alan, hiçbir zaman yetinmeyen tek canlı türü biziz. Zira insan türünün özellikle kadın adı verilen versiyonunun neden elli tane çantaya ihtiyaç duyduğunun bilimsel bir açıklaması yok.
Sadece alışveriş çılgınlığı, biriktirme ve ihtiyacı olmayan eşyaları alma hususunda değil yemek yeme hususunda bile tuhafız. Hayvanlar doyunca yeme olayını bırakıyor. Acıkana kadar da yemiyor. Doyduğu halde daha fazlasını tüketen, ihtiyacından fazla gıda alan, acıkmasa bile yiyen tek canlı da biziz. Mesela kedim, önceleri mama kabına ne kadar mama koyarsam hepsini bitiriyordu. Başka biri yer ya da bırakırsam yerinde bulamam diye korkuyordu sanırım. Sonra devamının geleceğine ve kalan mamasına dokunulmayacağına emin olunca doyduğunda mama yemeyi bırakmaya başladı. Biraz yiyor, acıkınca geliyor tekrar yiyor. Ama buna karşın etrafım, çok yemişim diyen insanlarla dolu ve biz hala dünyadaki en zeki canlılarız! Tamam, sustum
Çaresiz kalmak ne acı!!
Her gün kendimi kaybediyorum sanki. Her şey bitecek ve yapayalnız yaşamak zorunda kaldığın istemesen bile yaşayacağın hayat seni karşılayacak.
Bir yandanda diyorum yok yok yalnız kalmayacaksın bu günler imtihanlı günler gelip gecer diyorum fakat ne yazık ki gerçek olan bitecek diyor.
Hiç böyle planlamadım, çoğu zaman istedigim gibi gitmedi, anlatamadım kırdım anlattım kırıldım sustum olmadı konuştum daha kötü oldu yani düşünüyorumda yanlış zamanda yanlış şekilde mi çıkıyorum insanların karşısına anlamıyorum.
Neden bir şey söylediğimde hemen pişman oluyorum aslında ben bu değilim açıklayamıyorum sadece. Tepki görünce yıkılıyorum çünkü o insana karşı sert, kırılgan kalamıyorum ne olursa olsun en mutlusu olsun istiyorum ama mutluluğa engel oluyorum.
Bu sıkıntıları yaşamak şart mı yaşamadan olmuyor mu? evet belli dönemlerde yalnız kalmak güzeldir iyi gelir Peki bu yalnızlık böyle ebedi mi sürecek yoksa daha güzeli mi olacak gercekten bilmiyorum şahsen ben kendim için belirlediğim şeyler dışında mutlu olabileceğimi sanmiyorum bağlı kalıyorum kopamıyorum. Bu şartlandırma umarım sonum olmaz ve istediğim gibi her şey yoluna girer umuyorum ki zaman bununda ilacı olur..
ÜSTÜN IRK: Her Şeyin Fazlası
Doğadaki hiçbir canlı yiyecek dışında bir şey biriktirmiyor. İhtiyacından çok daha fazlasını alan, hatta ihtiyacı olmayanı da alan, hiçbir zaman yetinmeyen tek canlı türü biziz. Zira insan türünün özellikle kadın adı verilen versiyonunun neden elli tane çantaya ihtiyaç duyduğunun bilimsel bir açıklaması yok.
Sadece alışveriş çılgınlığı, biriktirme ve ihtiyacı olmayan eşyaları alma hususunda değil yemek yeme hususunda bile tuhafız. Hayvanlar doyunca yeme olayını bırakıyor. Acıkana kadar da yemiyor. Doyduğu halde daha fazlasını tüketen, ihtiyacından fazla gıda alan, acıkmasa bile yiyen tek canlı da biziz. Mesela kedim, önceleri mama kabına ne kadar mama koyarsam hepsini bitiriyordu. Başka biri yer ya da bırakırsam yerinde bulamam diye korkuyordu sanırım. Sonra devamının geleceğine ve kalan mamasına dokunulmayacağına emin olunca doyduğunda mama yemeyi bırakmaya başladı. Biraz yiyor, acıkınca geliyor tekrar yiyor. Ama buna karşın etrafım, çok yemişim diyen insanlarla dolu ve biz hala dünyadaki en zeki canlılarız! Tamam, sustum.
Bir çığlık kaynıyor,
En derininde yüreğimin..
Açmadım kimselere yüreğimi,
Hançeri sadece kendime sapladım
VE SUSTUM !
🎧~ lâ'l-ü gevher... youtu.be/lBj76vuSNno?si=...
O kadar doğru ki..
Sustum, düşündüm, durgunlaştım.
En çok hüzündü adım...
Ama elhamdülillah hiç yanlız kalmadım.
Yöneldim sesimi işitene.
Ve bir ayet düştü dilime;
Ben hüznümü , kederimi sadece Yüce Allah’a arz ederim." ( Yusuf Sûresi 86. Âyet)