Sadi Şirazi

Yok niyeti doğmaya bu gece bu güneşin,
Ne hayaller geçti de tutmadı bir an uyku.

Neden geç kaldın ey sabah, bak canım çıktı benim,
Günah işledin de sen, sevapsız kaldı müezzinler.

Tutuldu sesi horozun da bir nefes olsun ötmedi,
Öldü bütün bülbüller de tek bir karga kalıverdi.

Neden severim bilir misin seher esintilerini;
Peçesini açmış sevgilinin yüzüne benzer de ondan.

Başım ayaklarına kapanmak ister Allah’tan:
Daha iyi çünkü suda ölmek, su arzusuyla ölmekten.

Gönlüm onun üzüntüsüne dayanacak biri değil,
Bir kartalı nasıl alt edebilir bir sinek?

Düşmana teslim edeceğin kadar suçlu değilim.
Kendi elinle ver sen vereceksen bana cezayı.

Taş gibi gönlün ey sevgili gözyaşıyla Sa’dî’nin,
Dönmezse şaşılır buna, bak dönüyor değirmen taşı.

Git be miskin dilenci, başka bir kapı çal.
Bin kez çaldın baksana gelmedi bir cevap.

SA’DÎ-Yİ ŞÎRÂZÎ
Çeviri:Prf. Dr. Nimet Yıldırım

'Ne kadar bilirsen bil, bilmediğin haddinse, bence hiçsin.'
Sadi Şirazi