Benim kimsenin gönlünü incitmemeye gücüm yeter, ama kıskancı inciten ben değilim, kendi hasedidir. Ey kıskanç adam! Bu kötü cesedi toprağa gömmeden sana dünyada bu beladan kurtuluş yok.
Kanaatkar olan, bir ekmeğin yarısını kendi yerse yarısını başka bir fakire verir. Fakat bir padişah bir ülkeyi zapt edince hemen ele geçirerek ikinci bir ülke arar.
Bu fani dünya kimseye baki değildir. Sen gönlünü cihanın yaratıcısına bağla. Dünya mülküne güvenme, senin gibi pek çok kimseyi besledi, öldürdü. Can bedenden ayrılırken, saltanat tahtıyla toprak beraberdir.
İyi bir ad bırakmak ne büyük mutluluk! Kendisi ölse de gönüllerde hatıraları yaşar. Bir güzelin süse ihtiyacı olmadığı gibi seni övmekle övmemenin farkı yoktur.