Sadri Alışık'ın konuşmaları Orhan Veli'nin Şiiri gibidir.
Semtimizin bir tanesiydi Müjgân, saçları sırtına kadar sırma sırma dökülür. Elleri ufacık, gözleri dört defa lacivert. Ve her ne hikmetse, o da bana gönüllüydü. Öyle bir sevdim ki Müjgân’ı, dünyamı şaşırdım, haddimi bilemedim, evleniriz gibi geldi bana. Evimiz, yuvamız olur, ışığımız yanar, fakir soframız kurulur gibi geldi. Sahil bahçesinde gazoz içerekten gizli gizli mal-ü hülya kurardık. Sonra da çarşılara giderdik. Eşya beğenirdik elden düşme; aynalı konsolumuz, topuzlu karyolamız bile olacaktı. Müjgan’ın her an her bir daim yanında olacaktım ama olmadı, gitti. Nereye mi? Paraya gitti abicim, paraya…”
Cüzdan gitti Müjgan.
Para önemli değil de;
İçinde resmin vardı.
- Sadri Alışık
Sadri Alışık
Bir daha mahalleye gelmedi müjgan,gelemedi. Bizim dar ve eski sokaklara otomobili sığmıyormuş dediler..
#ah Müjgan ah
Unuttum bende unuttum,
hiç aklıma gelmedi.
Hatırlamıyorum Müjgan’ı
hatırlamıyorum şimdi.
Bu şiiri de ben yazmadım zaten
Unuttum abi, bende unuttum.
Hatırlamıyorum şimdi
Müjgan’ın gözleri ne renkti..
Ah Müjgan Ah / Sadri Alışık