Bir kardeşin çıkar karşına. "Unut artık, vazgeç değmez" der. Sadri Alışık'ın "Ah Müjgan Ah" filminde dediği gibi "Seni unutmak mı? Yaşamak sen gibi birşey, ölmek ise sen yoksun demektir" cümlesini feyz alır kaderine razı olursun.
"Zaman şifalı bir ilaçtır unutursun" diyordu Müjgan filminin finalinde Sadri Alışık üstadım. Unuttum bende. Hatırlamıyorum daha gözlerinin rengini. İsmini, gülüşünü. Zaten bu yazıya başlayıp buraya gelene kadar da unuttum kime yazdığımı..
Unuttum bende unuttum,
hiç aklıma gelmedi.
Hatırlamıyorum Müjgan’ı
hatırlamıyorum şimdi.
Bu şiiri de ben yazmadım zaten
Unuttum abi, bende unuttum.
Hatırlamıyorum şimdi
Müjgan’ın gözleri ne renkti..
Ah Müjgan Ah / Sadri Alışık
Bir daha mahalleye gelmedi Müjgan, gelemedi. "Bizim dar ve eski sokaklara sığmıyormuş otomobili" dediler. "Senede birkaç ay zaten Avrupa'daymış." dediler. "Zaman şifalı bir ilaçtır unutursun." dediler, unuttum bende unuttum, hiç aklıma gelmedi...
Sadri Alışık
semtimizin bir tanesiydi müjgan.
saçları sırtına kadar sırma sırma dökülür
elleri ufacık, gözleri dört defa lacivertti.
ve de her ne hikmetse o da bana gönüllüydü.
öyle bir sevdim ki müjganı, dünyamı şaşırdım,
haddimi bilemedim, evleniriz gibi geldi bana.