Tarihin başlangıcından bu yana bütün devirlerde ve bütün coğrafyalarda yaşamış Türk devletleri bizim sahip çıkmaktan vazgeçmeyeceğimiz, onur duyduğumuz atalarımız Şah İsmail'i ve Timur Han'ı düşman gören bir Türkiyeli Türk milliyetçisi ile Bayezid ve Yavuz'u düşman gören Azerbaycan ve Özbekistanlı Türk milliyetçileri nasıl bir işbirliği alanı oluşturabilirler.
Sayfa 94Kitabı okudu
Bitti elhamdülillah
Şah İsmail 1508 1509 yılında bağdat'a ordu sevk edince Sultan Murat bağdat'tan karaman'a gitti ve sonunda 1514 1515 yılında Durmuş bey şamlu'nun eliyle Diyarbakır'da öldürüldü .başı tebriz 'e şah ismail'e gönderildi .Sultan Murat'ın ölümü ile Akkoyunlu devleti sona ermiş oldu.
Sayfa 133
2. han: Başlangıçda doğudaki Türk dünyasında "dünya hâkimi" mânâsına gelen ve kagan, k(h)an gibi çeşitli biçimlerde kullanılan bu unvanın ilk defa Yıldırım Bâyezid'in tuğrasında görülmesinin bir mânâsı olmalı. Dünya hâkimiyetini elde etme çabasında en büyük rakibi Timur olan Osmanlı sultanı Yıldırım Bâyezid'in daha Timur'u bertaraf etmeden onun kullandığı unvana sâhip çıkması, rakibinin harizmasını yani "dünyaya hâkim olma gücü"nü bir an evvel elinden alıp bu "güc"ü kendine mâl etme isteği ile açıklayabiliriz. Nitekim şah unvanı da, Yavuz Sultan Selim'in Safavî hükümdarı Şah İsmail'i yenmesi üzerine ilk defa sultanın tuğrasında görülür.
Sayfa 25Kitabı okudu
Hükümdar kimdir?
“Oğul, sen şahsın. Artık en kıymetli, en güzel elbiselerin başkalarına giydirdiklerin olacaktır. En ziyade cezalandırma yetkisine sahip olana en fazla affetmek düşer. İnsanlar arasında en aklı kıt kişi, kendinden daha zayıf ve çaresiz olana zulmedendir. İyilik yap ve affet ki bir dediğin iki edilmesin, fermanın tutulsun. Yeryüzünde merhametin kaldıramayacağı bir suç, affedilmeyecek bir günah, ihsan ile kapatılmayacak bir ihtiyaç yoktur. Şaha yaraşan, sütliman olanı kışkırtmamak, bilakis karışık olanı sakinleştirmektir. Halkını sömürüp onlardan gaspettiği mallar ve canlar ile devletini yaşatmaya çalışan bir devlet reisi, evinin temelinden söktüğü malzeme ile duvarlarını onarmaya çalışan ahmak dülgere benzer! İnsan olmanın ayırt edici özelliği Allah’ı seven olmaktan çok, Allah’ın sevdiği olmaktır.”
Kapı yayınlarıKitabı okuyor
Şeybaniler sanırım Özbek
Tam o günlerde Şebek Han’ın da bir mektubu geldi. “Zavallı çapulcu atlıların başı olan aciz, güçsüz İsmail bilsin ki... ” diye başlayan ve “hangi delikte saklanıyorsan ortaya çık da seni böcek gibi ezeyim!” cümlesiyle biten bir mektuptu bu. Şah elbette çok öfkelendi ve aynı aşağılayıcı üslupta bir cevap gönderdi.
“1513’te Semerkant’ın yeniden fethi için İran’ın sağladığı askerî destek karşılığında Safevî şahı İsmail’in ve onun Şii sûfî tarikatının bir müridi gibi kızılbaş sarığı saran Bâbür, Timur’un başkentine üçüncü (ve son) kez yerleştiğinde yine faydacı bir tavırla Safevî egemenliğini kabul etmiş ve Semerkant camilerinde Şah İsmail adına hutbe okutup sikke bastırtmıştır. Bâbür’ün bu şekilde Şiiliği kabul etmesi, Şiileri ve itikatlarını sık sık kötüleyen yaklaşımıyla tezat teşkil ediyordu (Bâbür’ün soyundan gelenler, kendisinin Safevî egemenliğini resmen tanımasından hicap duymuşlardır).
Sayfa 55 - Kronik KitapKitabı okudu
Şah İsmail abi tarih kitabı varsa bana hediye eder misin??
Günün her saatinde kitap okumakla meşgul. Şah’ın hâzinesinde ne kadar müzeyyen kitap var ise hepsini bitirdi sayılır
Ben demiyorum İsmail aağbi sultanım Yavuz Selim diyor
Şu kendini bilmez Çocuk Şah’ın yaptıklarına bakınız. Tebriz’de katlettiği beş bin Sünni’nin kanı üzerinde durup dururken bir de cüretli tehditlerde bulunur ki yenilir lokma değil.
Asur krallarından bir farkın yok İsmail
Her hükümdarın adam öldürürken seçtiği bir yol vardı. Şah Efendimiz de suçluları cellata vermek, idam ettirmek, başını vurdurmak, kazığa oturtmak veya başka yollar yerine kaynamış yağ kazanlarına attırıyordu.
Bazıları şah İsmail i masum görür. Daha dərinə inmedikleri için
Birkaç gün içinde Sünnilerin ileri gelenlerinden beş bin kadar insan şehir meydanında “Kızılbaşlık muhalifi ham adamlardır, pişmeleri gerekir” diye kaynamış yağ kazanlarına atıldılar. Birkaç günde Şiilik, Safevî Devleti’nin tek mezhebi hâline geldi ve devlet eliyle hızlı bir Şiileştirme hareketi başlatıldı.
LV ÜN SAN ÜSTÜNE
En yüce ün türlerini önemlerine göre şöyle sıralayabiliriz: önce “conditores imperiorum,”2 Romulus,3 Kyros,4 Caesar, Sultan Osman, Şah İsmail gibi devlet kurucuları gelir. İkinci olarak “legislatores” (yasa koyucular) gelir; bunlar, koydukları yasalar kendilerinden sonra da yaşadığı için, ikinci-kurucu ya da “perpetui principes”5 diye de anılırlar; Lykurgus,6 Solon, Justinianus,7 Edgar,8 “Siete partidas”ın yazarı Kastilya Kralı bilge Alphonsus9 gibi.
2 “Devlet kurucular.”
3 Romulus, mitologyaya göre Roma Devleti’nin kurucusu, ilk kralıydı. Roma kentinin de adını ondan aldığı söylenir.
4 Kyros, Pers Krallığı’nın kurucusu, ilk hükümdarıydı. Onun da adı bir sürü efsaneye karışmıştır. İ.Ö. 550’de tahta çıkmış. İ.Ö. 529’da öldürülmüştü.
5 “Sürekli önder.”
6 Lykurgus, İ.Ö. dokuzuncu yüzyılda yaşadığı söylenen ünlü Ispartalı yasa koyucudur.
7 Justinianus (İ.S. 483-565), 565’te Doğu Roma imparatoru olmuş, Roma yasalarını geliştirerek ünlü Justinianus Yasaları’nı koymuştu.
8 Edgar İ.S. 973-975 arası İngiltere krallığı yapmıştı. Kişiliği çevresinde pek çok söylenti vardır. Güvenilir tarihçilere göre barışçı, ülkesini mutlu yaşatmış bir kraldı.
9 Kastilya Kralı Alphonsus (1221-1284) Mağriplilere karşı kazandığı birçok büyük savaşla ünlüydü. Bilime büyük bir ilgisi vardı. Yasalar üzerine hazırladığı Siete partidas (Yedi bölüm) adlı yapıtıyla anılır. Kitabını yedi yılda bitirdiği için bu başlıkla adlandırmıştı.
