Değil tahayyül etmek yazana kadar delirdim. Haha
Dünyanın sadece siyahla beyaz arasındaki tek yönlülüğe indirgendiği, sadece otuz iki taşın sağa ve sola öne ve arkaya gidip gelişinde hayatının zaferlerini arayan, zihinsel açıdan canlı bir insanın hayatını, piyon yerine atı tercih eden yeni bir açılışı büyük bir eylem ve bir satranç kitabındaki minnacık, acınası köşesini ölümsüzlük olarak algılayan bir insanı, tahta bir şahı tahta bir düzenek üstünde köşeye sıkıştırmak için on, yirmi, otuz, kırk yıl boyunca bütün düşünme gücünü delirmeden defalarca gülünç bir tahtaya yönlendiren bir insanı tahayyül etmek ne kadar zor, hatta ne kadar imkansızdı!..
Sayfa 20Kitabı okudu
“Değerlerimi yargılayacak yabancı dudakların piyonu muyum sahi? Aşkın, başarının, hazzın, yaşamanın ne olduğuna ancak ben karar veremem mi sanki? Oysa nehrin sürüklendiği yöne bakan bir damla dahi olsam, biliyorum. Bağımsızlığımın bağımlısı bir asi ruhça kuşatılmış, yine de yalnızlık ve sevgisizlik korkusunun gölgesinde titriyorum. Lakin özgünlüğün mümkün, özgürlüğün imkansızlığını da kavrıyorum.”
..hayatının zaferlerini sadece otuz iki adet taşın oraya buraya,ileriye ve geriye itilmesinde arayan,yeni bir açılışta piyon yerine atı seçmeyi bile büyük bir iş sayan ve zavallı ölümsüzlüğünü bir satranç kitabının herhangi bir köşesine sıkışmış olarak gören bir insanın,çıldırmadan on yıl,yirmi yıl,otuz yıl,kırk yıl boyunca düşünme gücünün tamamını sürekli olarak tahtadan yapılma bir şahı bir satranç tahtasında köşeye sıkıştırmak gibi gülünç bir manevraya harcayabilen bir insanın bulunabileceğini kafada canlandırmak ne kadar güç,dahası ne kadar imkânsızdı!
Sayfa 13 - KültürKitabı yarım bıraktı
“… çapraz özgürlüklerinde filler
acılardan yapılmış bir alanda
ne zaman ki esirler
yazsak defterlere sığar mıydı
şah açmazında vezirin ölümcül tutkusunu
yerine gören piyon da bir tufandır
içinde hep bir vezir sürekli mahzun
düz gider çapraz vurulur ve uzun uzun
günbatımlarını çağrıştırır…”
