ÇİLİNGİR SOFRASI
Dertler güler, gam susar çilingir sofrasında
Unutulur kederler yudum yudum aldıkça
Muhabbet koyulaşır kadehler boşadıkça
Makam, unvan bir olur çilingir sofrasında
Laftan lafa geçilir, tane tane içilir
Kişilerin pahası bu sofrada biçilir
İçmeyi bilmeyenler yavaş yavaş seçilir
Kadeh dostları kalır çilingir sofrasında
Bu sofrada buluşur gerçek dostlar her zaman
Dostluk sofralarıdır bu kurulur zaman zaman
Dertlerden, acılardan bunaldığımız zaman
Huzur verir bu sofra saygı gördüğü zaman
Günlerin, haftaların, bazen aylar yılların
Özlemine dindiren aziz bir sofradır bu
Kadehler araç olur, bade ise bahane
Çilingir sofrasında tüm dostluklar şahane
"Çalışma sözcüğünü pek sevmiyorum. İnsan çalışmak zorunda olan tek hayvan ve bence bu dünyanın en saçma şeyi. Diğer hayvanlar sadece yaşayarak hayatlarını sürdürüyor oysa insanlar hayatta kalmak için çalışmak zorunda olduklarını düşündüklerinden deli gibi çalışıyor. İş ne kadar büyük, görev ne kadar zorluysa o kadar harika olduğunu düşünüyorlar. Böyle düşünmeyi bırakıp bolca boş vaktimizin olduğu daha basit ve rahat bir hayat sürmek ne güzel olurdu. Bence tropik kuşaktaki hayvanların hayatı, yani sabah ve akşam yiyecek bir şeyler aramak için dışarı çıkıp öğlen uzun bir istirahat çekmek şahane bir hayat olurdu. Sadece gündelik ihtiyaçlarını doğrudan üretmek üzere çalışsalar, insanlar için de böyle sade bir hayat mümkün olabilir. Böyle bir hayatta, çalışmak da insanların genelde çalışma olarak gördüğü şey değil, sadece yapılması gereken şeyleri yapmaktan ibarettir."