"Hangi mutsuzluk yüzünü balmumuna çevirirse çevirsin,
hangi tenha zaman canında yaprak dökerse döksün,
hangi uzaklar gerçeğini küçük düşürürse düşürsün,
hiçbir yere varmayan bu kıyısız hayranlık , aynı hastalıkta sakat verip bir küçümseme refleksine dönüşecektir."
Kitabın son sayfasında yazan yazı bu..
Çok derinlemesine Kaleme alınmış bir paragraftı benim için.
Şükrü Erbaş bu eserinde şiirlerini "Ölümden acı duymayan yaşam" temalı olarak işlemiştir.
Kitapta Sayfa sayısı az ama duygusal fazlalık o kadar çok kii:))
Meselâ kitabın kapağını ilk açtığınızda sizi çok güzel bir paragraf karşılar..
İncelememe de eklemek isterim.
"Üç tutku yönlendirdi hayatımı: Sevgi açlığı, bilgi arayışı ve başkalarının acılarına karşı dayanılmaz bir merhamet.
Aşk ve bilgi göklere yükseltti ama merhamet her seferinde çekip yere indirdi beni. "
( Bu paragrafa kalbimi bıraktım resmen)
Aşkı o kadar yüceltiyor ki içinde bilgiyle eş değer kılıyor.
Öyledir ki ;
Aşk da insana hayatta her şeyi öğretir.
Şiir ve hatta melankolik şiirler severlerin okuması gereken tam bir duygu seli barındıran bu şahane kitabı okumalarını tavsiye ederim..
PervaneŞükrü Erbaş · Kırmızı Kedi Yayınları · 20215,3bin okunma
Yeni yıla şöyle hoş bir kitapla başlamayı planlıyordum lakin Wayne tarzı konuşmak gerekirse "Baya afilli bir kitap..." ile başladım.
İlk üçlemeden alıntılar muazzam. Kandra bağlantıları, Sazed'in tanrısal anlamda değişimi, Kelsier üstadın -giderilmesi gereken sorular var tabii- dönüşü, Marsh karakterinin yüzlerce yıllık derinliği... tek tek şahane. Özellikle benim gibi karakter devamlılığına önem veren okurlar için 7. kitap dinlenebilecek en unutulmaz melodilerden yaratılmış bir potpori. ( Bu kelimeyi de hayatımda ilk defa cümle içinde kullandım :) )
Hadi serinin geçmiş kitapları ile bağlantıları bekliyordum. Peki ya Fırtınaışığı evreni ile bağlantılar... ya da Savaşkıran kitabından fırlayıp geldiğine inandığım bir başka tanrı?
Paramparça Aşklar ve Köpekler filmi ile tanıştığım bambaşka yolların birleşip birbirini etkileyerek bambaşka yollara doğru ilerlemesi fikri beni her zaman mutlu etmiştir. Sissoylu gördüğümüz bu ikinci çağda da bunu kusursuz bir biçimde yaratmayı başarıyor.
Spoiler:
Not: Wayne'in öldüğüne inanmıyorum. Çünkü özellikle Sazed ile olan konuşmasını tekrar ve tekrar okudum ve Sazed, Wayne'in öldüğüne inanıyor. Bu evrende tanrıyı bile kandırabilecek belki de tek kişinin öldüğüne inanıyor yani.
Yazarın da tarzını bildiğim için Wayne hiç beklemediğimiz bir kitapta çok ama çok ciddi bir anda birisinin şapkasını çalarken daha doğrusu değiş tokuş ederken ortaya çıkacaktır. Sonuçta Kozmer çok ama çok geniş.
Okuduğunuz için teşekkürler.
Sabahattin Ali'nin hangi kitabını okuduysam bana çok dokunmuştur. O anlamda Türk Edebiyatında, okumayı en sevdiğim yazarlardan biridir. Bu kitabı da diğer kitapları gibi yeri ayrı tutulacak bir kitap. Toplamda 18 öykü ve 1 tiyatrodan oluşuyor. Her hikayesi ayrı güzel, ayrı etkileyici, ayrı bir toplumsal yaraya dokunmuş. Okuyucuya biraz düşündürücü, biraz tat verici şeyler kattığını düşündüğüm kitaplardan biri oldu. Ve hikayeleri biraz alışılmışın dışında bir sonla ya da tahmin edemeyeceğiniz şekilde bitiyor. Bu, bir sonraki hikayeye daha heyecanlı başlamama sebep oldu. "Sabahattin Ali" diyince aklıma hep bu şahane kitapları ve öyküleri geliyor. Her kitabı ayrı güzel, her anlattığı hikaye ayrı dokunuyor insana. Keyifle okudum.
Başlardaki hikâyeler, toplumsal bazı olaylardan hikâyelestirdikleri var. En son bölümde de Esirler diye bir tiyatrosu var. Bu tiyatrodaki konu, Tarihten bilenler vardır belki; Kürşad'ın çin sarayına yönelik yaptığı isyandan bahsediyor.
Kitapta beğenmedigim tek bir hikaye bile yok, hepsi ayrı güzel. Normalde böyle kısa hikayeleri sevmem ama okumak isteyene öneriyorum.
*KEYİFLİ OKUMALAR*
