Gece sise teslim oldu. Ay da dahil saklandı arkasına. Meydan okuyor hepsine sanki çiğ noktasına kadar inen sis. Tıpkı zihnimizi kaplayan düşüncelerin işgali misali. Nöronlarımıza kadar zaptürapt altında kalan beynimiz, çıkış yolu bulamayıp ay misali saklandı ardına. Havanın ısınmasını beklemekten başka çare yoktur ya sisin dağılması için, ılımlı bir yol bulana dek teslimdir zihnimiz de düşüncelerimize. Biraz sabır, biraz tevekkül ama çokça umut gerek zihnimizin saklandığı yerden çıkması için...
En uzun gecenin de bitmesi gibi, o hava ısınacak, o sis kalkacak, ay da ait olduğu gökkubbede arz-ı endam yapacak.
Ümitvar olmakda fayda var herdaim vesselam...
Sahiden iyi mi geceler?