Gerçi içimi bir kitap okur gibi ortaya dökerken, ruhumun en gizli hislerini çekinmeden itiraf ederken, karşımdaki tarafından anlaşılmayı beklememeyi çoktan öğrenmiş, ben kendi hakkımda kendi kararımı çoktan vermiştim. Ama Nastenka, tahminimin aksine, bir müddet öyle sessiz kaldı, sonra elimi hafifçe sıkarak, ürkek ürkek, anlayış dolu bir sesle sordu:
"Sahiden şimdiye kadar hep böyle mi yaşadınız?"
Sayfa 46