Büyük salonun kapıya yakın bir duvarının önünde birdenbire durdum. O andaki hislerimi, bilhassa aradan bu kadar seneler geçtikten sonra, anlatmama imkân yok. Yalnız orada, kürk mantolu bir kadın portresinin önünde, mıhlanmış gibi durduğumu hatırlıyorum. Resimleri seyredip geçenler, vücutlarıyla beni sağa sola itiyorlar, fakat ben olduğum yerden
Sayfa 50 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Zehra bana gülümseyince kitaptaki harfler de güldü sanki. Ayağa kalkıp deli danalar gibi koşmaya başladım. Aşık olunca ne yapacağını bilemeyenler koşardı çünkü. Hem de deli danalar gibi. Ben de öyle yaptım. Kalbimin gümbürtüsünü ayaklarımın gürültüsüyle susturdum.
Sayfa 45 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Macide’nin Ömer’e mektubu
"Ömer! Seni bırakıp gidiyorum. Bunun bana ne kadar acı geleceğini, hayatta senden başka hiç kimsem olmadığını bilirsin... Senin de benden başka kimsen olmadığını biliyorum. Buna rağmen seni bırakıp gideceğim... Emine teyzelerin evinden çıkıp senin arkana takılarak geldiğim günden beri bunun böyle olacağı hakkında içimde garip bir korku
Sayfa 226Kitabı okudu
Kendini bildi bileli birini öldürmeyi kafasına koymuş.
Bir çocuğu Huntsville'e gaz odasına gönderdim. Bir tek onu. Tutuklamayı ben yaptım, ifadeyi de ben verdim. Kalkıp ziyaretine gittim iki üç kere. Üç kere. Sonuncusu idam edildiği gündü. Gitmek zorunda değildim ama gittim. Hiç de istemiyordum gitmeyi. On dört yaşında bir kızı öldürmüştü ve doğruya doğru onu ziyaret etmeyi hele idamına gitmeyi hiç istemedim ama gittim işte. Gazeteler aşk cinayeti diye yazdı, kendisi aşk falan yoktu demişti bana. Küçücük kızla çıkıyormuş. Kendisi on dokuz yaşındaydı. Kendini bildi bileli birini öldürmeyi kafasına koymuş. Salıverirlerse tekrar öldüreceğini söylüyordu. Cehenneme gideceğimi biliyorum diyordu. Kendi ağzıyla söyledi bunu bana. Ne desem bilemiyorum. Aklım almıyor. Hayatta böyle birini göreceğimi düşünemezdim. Acaba yeni bir cins mi bu diye düşünmeye başladım. Onu koltuğa bağlayıp kapıyı kapatırlarken seyrettim. Belki biraz gergin görünüyordu ama o kadar. Sahiden de on beş dakika sonra cehennemde olacağını biliyordu. Kesinlikle inanıyorum. Çok da düşündüm bunu. Konuşması zor biri değildi. Bana Şerif derdi. Ama ben ona söyleyecek laf bulamıyordum. Ruhu olmadığını kendi söyleyen bir adama ne denir ki? Bir şey desen ne olacak? Bunu çok düşündüm. Ama sonra görecek/erimin yanında o çocuk solda sıfırdı.
Zehra bana gülümseyince kitaptaki harfler de güldü sanki. Ayağa kalkıp deli gibi koşmaya başladım. Aşık olunca ne yapacağını bilemeyenler koşardı çünkü. Hem de deli danalar gibi. Ben de öyle yaptım. Kalbimin gümbürtüsünü ayaklarımın gürültüsüyle susturdum.
Sayfa 45Kitabı okudu
Ömer! Seni bırakıp gidiyorum. Bunun bana ne kadar acı geleceğini, hayatta senden başka hiç kimsem olmadığını bilirsin... Senin de benden başka kimsen olmadığını biliyorum. Buna rağmen seni bırakıp gideceğim... Emine teyzelerin evinden çıkıp senin arkana takılarak geldiğim günden beri bunun böyle olacağı hakkında içimde garip bir korku vardı...