"Bu dehşet, insan tarafından her zaman gizliden gizliye hissedilmiştir; insanın yücelik ya da dehşet konusunda nasıl yetenekli olduğunu dile getirmek için çok zayıf ve aynı zamanda çok sınırlı bir gam sunan pagan dinlerinde bile hissedilirdi
bu. Bunu korkunç sfenks öyküsünde görüyoruz. Aynı şekilde, ejderha, üzerine yılan aşısı yapılmış akreptir. Şahmeran, kem gözün gizemli kötülüğünü -zavallının istemeyerek yaptığı kötülüğü- kötü niyetli bazı başka yaratıkların amaçlı zehriyle
birleştirir."
Boşver.
Bazı şeyler yokken de güzel.
"Bağışlanabilecek tek yanı, umudunu yitirmemesiydi. Hiç yitirmemişti."
Güvendiğim kim varsa ruhumdan bir parça koparıyordu.
Benden her şeyimi almıştı. Yalnızlığımıda alamaz mıydı?
Ay geceye ait olsa da gecenin içine akıp onu zehirleyen solgun ışığı onun geceye ihaneti gibiydi.
Herkesin dünü, zamanın tek bir anısıyken ve ufak bir anı bile geleceğe gölge düşürüyorken, insanlar gelecekte nasıl umut görebiliyordu?
Sayfa 16Kitabı yarım bıraktı
Bir kadının ruhu, bir kız çocuğuna miras kalırdı.
Bu bir kısır döngüydü.
Bu yüzden kadınların ruhları ölümsüzdü...
Cehennemde gibi görünüyorum fakat cehennem bu kadar... Güzel olamaz.
"Ölüm vardı
Ölmeye yakın bir vakit
Korkarım bende öleceğim Sabri
Bir kuşluk vakti
Korkarım can çekişirim
Kırk ayların başında
Korkarım felekten
Sonra sürgüne çıkarım
Sürgüne çıkar adım."
Geride tek odalı evimizin güney cephesine bakan pencerenin üst kısmında yılanların atası olan Şahmeran'ın fotoğrafını ve babamın sigara içişini bıraktım. Sırtımı feleğe, yüzümü ise sıradağlara çevirdim.
Sayfa 55 - Pembe vagonlar yayıneviKitabı okudu
Sen cennetin varlığından gurur duy
Ben cehennemi istiyorum.
Bu yüzden kadınların ruhları ölümsüzdür.
"Zavallının tekisin."
"Birbirimizden pek bir fakımız yok o zaman."
Kalabalıklar içinde kendi yalnızlığımla baş başa idim.
Sayfa 158Kitabı okudu
Yaşamak, anlam bakımından farklılaşmıştı benim için. Zaman algım bile değişmişti. Sanki zaman sabitti de biz devinip duruyorduk içinde... Dünya dönüyor, gece oluyor... insan ölüyor, ömür bitiyordu. Zamanı tükenenler bizlerdik. Peki, zamanın kendisi gerçekten tükenen bir şey miydi? Geçip gidiyor muydu, akıp bitiyor muydu hakikaten? Kâinat dursa zaman durur muydu?
Sayfa 157Kitabı okudu