Oyun nerede bitiyor, hayat nerede başlıyor?
"Her gerçek insanın içinde oyun oynamak isteyen bir çocuk saklıdır."
Friedrich Nietzsche
Okuduğunuz eser, 
Oğuz Atay’a ait ise şayet; en kallavisinden sitem dolu ve ironi soslu serzenişler, yer yer kafkaesk ögelerle ve doğu-batı sentezinden müteşekkil metinler; onun nevi kalemine
(Şair ve ben )&Kemal Sayar
youtu.be/YoQ6RECY0lI
İnsan olarak en çetin uğraşımız sahici ve halis olabilmek. Sözü ortamına göre eğip bükmemek, kendi olmak cesaretini gösterebilmek, kalabalığın isterisine kapılıp gitmemek. Selamet der kenarest. Özü sözü bir, hayallerine ve değerlerine sadık insan olarak, iç bütünlüğünü büyütebilmek. Çakallaşmamak. Kendi hakikatine
Senin de bir kulisi var kalbinin!
yorgunluk attığın! makyaj tazelediğin!
en fiyakalı kostümler içersinde gençliğini gezindiğin!
Oyuna çıkmadan önce güzelliğinin repliklerini tekrar ettirttiğin! sığınak kulis!
sen! sahne tozu yutmuş sahte, hain, amatör cenin!
ezbere yaşanan bir hayata alkış almak aslında, tek bilip
bildiğin!
Sahne Tozu
Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu!
Düşüncemizin katlanması mı güzel
Zalim kaderin yumruklarına, oklarına
Yoksa diretip bela denizlerine karşı
Dur, yeter demesi mi?
