İçimde...
garip bir hasret peydalanmıştı.
Onun her adım başında karşınıza çıkan,
sizinle el ele tutuşan, ta derinden, eşyanın ve bazı munis hayvanların bakışıyla size hitap eden sessizliğini özlüyordum.
Orada, her şey çok tılsımlı bir ayna gibi size kendinizi, kendi uzletinizi uzatırdı.
Sayfa 10
Küçük şehir, küçük ev, rahat ve sakin hayat...
Her gün görülen dostlar, dönüp dolaşıp üstüne gelinen mevzular, neredeyse bana, ötesini, daha genişini unutturacaktı.
Sayfa 10
İnsanın içinde aşk, sonsuzluk duygusu, bilinmez daüssılalar uyandırdıktan sonra ortadan çekilip giden bir mahlûk.
Çekilip giden, fakat bir türlü unutulamayan bir mahlûk...
(Daüssıla: yurt özlemi)
Sayfa 9
Ne kadar güzel bir anlatım.
Gözlerinin içi, güneşte ince saman çöpleri çıtırdıyormuş gibi pırıl pırıl tutuşan bir kadındı.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Ancak zaaflarımızı seven bizi hakkıyla sever, meziyetlerimizi herkes zaten kabul eder.
Biz evvela kelimeleri öğreniriz; sonra yaşadıkça teker teker manalarını.
Sayfa 315Kitabı okudu
Her şey insanla bir noktaya kadar yürür ve orada kendisini asıl talihine, yalnızlığına bırakır.
Sayfa 219Kitabı okudu
Mahur Beste
Biz evvela kelimeleri öğreniriz; sonra yaşadıkça teker teker manalarını.
Sayfa 313Kitabı okudu
Muhafazakâr zihniyeti ne kadar iyi anlarım. Onun bir yüzü çok yırtıcı bir didişme ise, öbür yüzü ipin ucunu bir an bıraksanız sizin nerelere götüreceği belli olmayan şüphedir. Bu şüpheyi dünyanızı değiştirmekteki cesaretsizlik, o güvensizlik besler. Meğer ki ufuksuzluk olmasın.
Sayfa 64Kitabı okudu
Kendime herkesi tercih etmem lazım.
-Hürriyet ilan edildi!..
-Edildi, daha birkaç defa da ilan edilir, ama yine hür değiliz.
Niçin kadere bu kadar bağlı olan insanlar, bir türlü ona razı olmaz? Ertesi sabah bunu, Sabiha'ya sorduğum zaman bana:
-Hiçbiri kendi hayatını yaşamıyor da onun için, cevabını verdi.