Şahrud
- "..ey Şahrud
hani susarsın ya
susuşun dili en bilindik silahtır, susuş ateştir, bozgundur
tarihin yanık yüzüdür ülkemde
bense payıma düşen kor bir yürekle gelmiştim.
yangınımı kirpiğinin rüzgarıyla karşıladın
oysa bir dal yeşil bulurum sandım.." - "..gözlerin diyorum ay Şahrud
coğrafyamın kurşun ardınca susku
öz içinde yanan beden acısı
oysa gözlerine tutunacaktım
fırtınasını suskuya bırakan
isimsiz bir ülkenin açışıydım
gözlerinde bulacaktım adımı
gözlerin nerde ay Şahrud.." - "..yitik Öyküdür,..
tarihten iki ayrı çoğrafyaya damlayan,
iki yürekte durmadan kanayan,
seyduna ile Şahrud.
yüreklerinin akarken bıraktığı izi,
birbirlerinin gözlerinde aradılar,
yoktu.
iki iklim farkıydılar, ne zaman göz göze değseler,
yangın çıkmayacak denli uzaktılar.." - Ellerinin çeliğine su verilmiştir ta Adem'den beri. Bilir ve intihar cüretiyle yoklar yüreğinin tetiğini.Güneşin kızılca kıyametine çatar kuruyan umut dallarını.Yanacaksa cehennemden beter yanmalı!
Kim anlar ki eşkıyanın sağlamlığını; Özleminin çiseyle yıkanmış şafak değerini, kim? Hani ellerine kuşlar İnerdi, kardan üşüyen kuşlar. Bahçen kuş sevinçleriyle inlerdi ay Şahrud. Eşkıya yüreğime çığ düştü, üşüyorum ha, aç ellerini? - Şimdi böyle çaresiz, lâl.. Bilmediğim bir dille nasıl konuşur nasıl korurum kendimi. Yolu yok. Serde eşkıyalık var. Gelir en yanında kendimi öldürtürüm.
Şahrud&Seyduna
4 okunma
1 okunma
179 kitap okudu