biliyorum sen yine
parmak uçlarında üşüyorsun.
aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat, ayaklarınla kasıklarımın kasırgasını,
ellerinle yüreğimde yaktığın ateşi düşlüyorsun.
sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta
ve çırılçıplak bir ırmağa dönüşüyoruz yatağımızda.
apansız pencerende gülümsüyor güneş, ne güzel!
bütün parmakların tıkır tıkır işliyor.
iştahla biliyorsun, yaşamaktır aşk
geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku boyunda
delice bir yangın parmaklarının buzulunda
ah şahrud,
her yerimiz nasıl da şaşırıp kalmaya istekli!
İnsanların kitaplardan edindiği bilgiler beyinlerinden çok dudaklarının ucunda, ah şahrud ne zaman ulaşacaksın seydunaya.
Ayrılıklar uyandırmalı kör yüreğimi
cehennem yangınlarından ölmeden çıktıysa bedenim;
artık benim olmalıyım, benim.
yeter yüreğimi bir çift gözün ateşine rehin verdiğim.
ateş artığı değildir karşılığımız.
pusatını dağ sisinden alan,
firarırını mermisine emanet eden bir namludur bu eşkiya sevda ki;
zulasında asılı durur kefenlediği ölümü.
ellerinin çeliğine su verilmiştir ta adem'den beri.
bilir ve intihar cüretiyle yoklar yüreğinin tetiğini.
güneşin kızılca kıyametine kuruyan umut dallarını.
yanacaksa cehennemden beter yanmalı!
kim anlar ki eşkiyanın sağlamlığını;
özlemin çiseyle yıkanmış şafak değerini kim?
hani ellerine kuşlar inerdi; karda üşüyen kuşlar...
bahçen kuş sevinçlerinle inlerdi ay şahrud.
EŞKIYA YÜREĞİME ÇIĞ DÜŞTÜ ÜŞÜYORUM HAAA..
AÇ ELLERİNİ...
yitik öyküdür, tarihten iki ayrı coğrafyaya damlayan, iki yürekte durmadan kanayan
Seyduna ile Şahrud
yüreklerinin akarken bıraktığı izi birbirlerinin gözlerinde aradılar, yoktu
iki iklim farkıydılar...
ne zaman göz göze gelseler yangın çıkmayacak denli uzaktılar.
yalnızca aynaların dökülen sırrına yansırdı üçüncü bir kente düşmüş suretleri.
Şahrud gökyüzü geliniydi, yüzüne bulut inse donardı masal gözleri
bir solukluk rüzgarda bile kanardı usul usul gelincik bedeli
Seyduna yeryüzü cehennemi ölüm çağırır uçurumlarda sınardı sevdasını
mağma yüreği
yalnız ufuk çizgisinde buluşurlardı.. onu da güneş günde iki kez ateşe verirdi...
iki iklim ayrıldılar
"ya Şahrud" dedi Seyduna
"gözlerime mermi diye sevdanı sürdüm, ardına bakma, gözyaşımla vurulursun, su gibi git"
Şahrud'un yüzüne keder mayın gibi durdu
ve zaman gözlerinin su yeşiline kuruldu
hüzün bir Buda heykeli gibi çırılçıplak yüzlerine oturdu..
rivayet odur ki, Şahrud vardığı denizlerde hala Seyduna türküleriyle uyanmakta
Seyduna Şahrud'un gözlerinden kalan masalla yaşlanmakta...
Tunay Bozyiğit
youtube.com/watch?v=Ksf1ZYd...
Nefesimi
Ayrılıklar uyandırmalı kör yüreğimi.
Cehennem yangınlarından
Ölmeden çıktıysa bedenim; artık
Benim olmalıyım, benim.
Hakan Yeşilyurt
biliyorum sen yine
parmak uçlarında üşüyorsun.
aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat, ayaklarınla kasıklarımın kasırgasını,
ellerinle yüreğimde yaktığın ateşi düşlüyorsun.
sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta
ve çırılçıplak bir ırmağa dönüşüyoruz yatağımızda.
apansız pencerende gülümsüyor güneş, ne güzel!
bütün parmakların tıkır tıkır işliyor.
iştahla biliyorsun, yaşamaktır aşk
geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku boyunda
delice bir yangın parmaklarının buzulunda
ah şahrud,
her yerimiz nasıl da şaşırıp kalmaya istekli
Tunay Bozyiğit
"..biliyorum sen yine parmak uclarında üşüyorsun.
Aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat
ayaklarınla kasıklarımın kasırgasını
ellerinle yüreğimde yaktığın ateşi düşlüyorsun.
Sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta
ve cırılcıplak bir ırmağa dönüşüyoruz yatağımızda..
Apansız pencerende gülümsüyor güneş ne güzel.
Bütün parmakların tıkır tıkır işliyor
iştahla gülüyorsun yaşamaktır aşk.
geceyle gündüzün sessiz gecişi midir bir uyku boyunda.
Delice bir yangın parmaklarının buzulunda
ah Şahrud her yerimiz nasıl da şaşırıp kalmaya istekli.."
Tunay Bozyiğit
"..Şahrud gökyüzü geliniydi.
yüzüne bulut inse dolardı masal gözleri.
bir solukluk rüzgarda bile
usul usul kanardı gelincik bedeni.
Seyduna yer yüzü cehennemi.
ölüm, çagrılı uçurumlarda sınardı sevdasını
yalnız ufuk çizgisinde buluşurlardı,
onu da güneş günde iki kez ateşe verirdi.
İki iklim ayrıldılar.
-ya Şahrud! dedi Seyduna
-gözlerime mermi diye sevdanı sürdüm.
ardına bakma,
göz yaşımla vurulursun.
su gibi git.."
Ahmak Gönül
Şimdi böyle çaresiz, lâl.. Bilmediğim bir dille nasıl konuşur nasıl korurum kendimi. Yolu yok. Serde eşkıyalık var. Gelir en yanında kendimi öldürtürüm.
Şahrud&Seyduna