Sonra sen çıkıp geldin canım sevgilim, gelip beni ruhumun zindanlarından kurtardın. Bana gerçeğin ne olduğunu öğrettin. Hayatımda ilk defa bu gece bütün bu gösterinin ne denli yüzeysel, sahte ve aptalca olduğunu anladım. İlk kez bu gece Romeo'nun aslında çirkin, yaşlı ve boyalı, meyve bahçesindeki ay ışığının sahte, sahne dekorunun adi olduğunun farkına vardım. Sahnede söylemek zorunda kaldığım sözler gerçekten uzaktı, o sözler bana ait değildi, aslında söylemek istediklerim onlar değildi. Sen beni çok daha yüce bir şeyle tanıştırdın; özünde sanatın sadece bir yansımadan ibaret olduğunu anladım. Gerçek sevginin ne olduğunu anlamamı sağladın.
Sayfa 101
"Dorian, Dorian," dedi, "seni tanımadan önce benim için varsa yoksa tiyatroydu. Yalnızca sahnedeyken yaşadığımı hissediyordum. Tek gerçek tiyatro sanıyordum. Bir gece Rosalind, diğer gece Portia oluyordum. Beatrice'in sevinciyle mutlu oluyor, Cordelia'nın acısıyla kederleniyordum. Oynadığım her şeye inanıyordum. Benimle
Sayfa 100 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Beni ayakta tutan şey kızgınlığım. O olmadan bir şeye benzemiyorum.
Kaybolmuş gibi hissediyorum.
Sayfa 453 - YABANCIKitabı okudu
İçimde keskin ve derin bir sızı vardı ve bunu daha önce fark etmemiş olsam da sanırım bir süredir oradaydı. Bu, beni isteyecek kadar cesur, onun nerede bittiği, benim nerede başladığım ayırt edilemeyene kadar bana sarılacak özel birini isteyen yanımdı.
Sayfa 351 - YABANCIKitabı okudu
Perişan olmadıkları sürece mutlu değiller ve diğer insanların kusurlarını görmek, kendileriyle ilgili nefret ettikleri şeyleri görmezden gelmelerine yardımcı oluyor.
Sayfa 311 - YABANCIKitabı okudu
Acaba bana bakıp da ne kadar farklı olduğumu fark ediyor mu hiç? Ne kadar hayattan bezmiş, ne kadar kırılgan olduğumu.
Sayfa 295 - YABANCIKitabı okudu
Senin beni incitmenden ne kadar korksam da, seni incitmekten daha çok korkuyorum.
Sayfa 286 - YABANCIKitabı okudu
“… Seni yeniden görene ve acım dinene kadar, sensiz olmanın ne kadar acı verdiğini fark etmemiştim.”
Sayfa 272 - YABANCIKitabı okudu
“Ben sana özlem duymayı bırakamazken senin hayatına devam ettiğini sandım.”
Sayfa 269 - YABANCIKitabı okudu
“Bak bir şeylere ihtiyaç duymak, ihtiyaç duyulmak… bunlar sadece hayal kırıklığıyla sonlanır.”
Sayfa 260 - YABANCIKitabı okudu
Bana perişan ve tutkulu bir ifadeyle bakıyordu. Bense, onu tanımadan önce gerçekten nasıl yaşadığımı sandığımı bilemiyordum.
Aşk böyle bir histi. Artık kendine ait olmamak, bildiğinden hissettiğin şeye doğru çekilmek…
İnsanların bu his için yaşayıp ölmelerine şaşmamak gerekti.
Sayfa 246 - YABANCIKitabı okudu
“Aşkın hafif kanatlarıyla aştım bu duvarları’” derken bana doğru yürüdü. “Durduramaz sevgiyi çünkü taştan sınırlar. Hem aşkın isteyip de başaramadığı ne var?”
Sayfa 246 - YABANCIKitabı okudu
Dans etmiyorduk aslında. Sadece bir o yana, bir bu yana sallanıyorduk. Öne ya da arkaya doğru gitmiyorduk. Sadece kıpırdıyorduk.
Birlikte geçirdiğimiz zamanın büyük çoğunluğunda olduğu gibi boşa kürek çekiyorduk.
Boğulmamaya çalışıyorduk.
Sayfa 245 - YABANCIKitabı okudu
“İşler perde arkasında ne kadar sarpa sararsa sarsın, biz her zaman birbirimiz için yaratılmış gibi görünüyorduk. Öyleyiz de gerçekten.”
Sayfa 219 - YABANCIKitabı okudu