"Bezik Oynayan Kadınlar"da, aynı evde yaşayan, birbirlerinin acılarını bilen ama konuşamayan dört kişinin ruh halleri yansıtılır. Dört kişiden biri olan Cemile'nin aslında olmayan Manastırlı Hilmi Bey'e mektuplar yazması yalnızlığının derecesini gösterir. Cemile sokaklarda dolaştığında, diğer insanlar tarafından gözetlendiğini düşünür. Cemal'in iç konuşmaları bölümündeki Cemal ve Ruhi Bey kimi özellikleri bakımından benzerlikler gösterirler, ikisi de anıların izlerinden kurtulamazlar, bu bölümde de ölü yıkayıcısı imgesi geçer. Geceleri başka evlere giden Seniha hüznün simgesidir. Edip Cansever'de otel önemli bir izlektir, şair otelleri sevmez, Seniha da bir otel odasına kapanıp ölümü bekler, dünyaya açılamayacak kadar umutsuzdur. "Seniha'nın Günlüğü"nden bölümlerinde şair Rimbaud, Rilke, Nerval gibi şairlerin isimlerini anarak onlara göndermelerde bulunur, altıncı bölümde kutsal görülen şeyler ve hiçlik sorgulanır. Son sözleri söyleyen Ester diğer üç kişiye göre daha umutludur. Ester gitme düşüncesine kapılır, duvarların ardında ne olduğunu bulmaya çalışır; ama yine dört duvarın dışına çıkmayı başarıp içinde bulunduğu açmazdan kurtulamaz.
