Bitti...
Ahmet Haşim 
Yakup Kadri Karaosmanoğlu yakın dostu Türk Edebiyatının önde gelen şairlerinden Ahmet Haşim'in monografisini yazmış,
Haşim'in iç dünyasını beklentilerini, kırgınlıklarını, acılarını, anlatmaya çalışmış.
(tabi bildiği kadar yada Haşim'in bilmesine izin verdiği kadar). Yakup Kadri Karaosmanoğlu bir Ahmet Haşim hayranlığı seziyorum.
Karaosmanoğlu, Haşim'in duygusuz ve acımasızlığından bahsediyor. bence bu duygusuzluk ve acımasızlık onun aşırı duygusallığından kaynaklanıyor, Kadınlarla arasının iyi olmamasının ve kendisinin de çok ünlü, usta bir şair olmasının sebebi de bu aşırı duygusallık.
Ve kırgın, ve küskün bunun sebebi hak ettiği yere, layık olduğu mevkiye ulaşamamasını düşünmesi. buda çok duygusal olmasından (Bence)
Monografi'nin 51. sayfasında Haşim'in Manisa Meb'usu Refik Şevket Bey'e yazdığı bir mektup var. Anadolu ve Anadolu insanının durumu hakkında, anam anam anam, offff...
Cumhuriyetimizi kuran, çağdaşlığı, uygarlığı bize yol gösteren Başta Büyük ATATÜRK ve silah arkadaşlarına ne kadar dua etsem azdır. Yattıkları toprak nurdan olsun, ışıklar içinde uyusunlar, mekanları cennet olsun...
ve monografiyi özetleyen bir alıntı:
''Çünkü daima sevdi. Çünkü, öbürü daima ızdırap çekti. Sevgi ve ızdırap...İşte şiirin başlıca iki unsuru.'' Ahmet Haşim Yakup Kadri Karaosmanoğlu sayfa 44 İletişim Yayınları.
