Vakt-i, istibdatta söz söylemek memnu idi;
Ağlatırdı ağzını açsan hükümet ananı!
Devr-i hürriyetteyiz şimdi, değişti kaide.
Söyletirler evvela, sonra s*kerler ananı!
Şair Eşref (13 Temmuz 1846 - 22 Mayıs 1912)
Şair Eşref (1846-22 Mayıs 1912)
"Kabrimi kimse ziyaret etmesin Allah için,
Gelmesin reddeylerim billah öz kardeşimi,
Gözlerim ebna-yı ademden o rutbe yıldı kim,
İstemem ben fatiha, tek çalmasınlar taşımı."
Mezar taşı çalınmıştır!
Şair Eşref (1846...22 Mayıs 1912)
Şair Eşref, cezaevinden çıktıktan sonra gözetim altındayken,
tekrar hapse düşme kaygısı yüzünden 1903’te Mısır’a kaçtı.
Hayatının belli bir kısmını Fransa, İsviçre ve Kıbrıs’ta geçirdi.
Sonra tekrar Mısır’a döndü.
Curcuna adlı mizah dergisinde yazıları yayımlandı.
Eşref Mısır’dayken Abdülhamid’in ağır hasta olduğu söylentisi yayılır.
Dostları da Eşref’e “Şeytan bile Abdülhamid’den elini çekiyor.
Gel sen de bu adamla uğraşmaktan vazgeç” derler.
Eşref de buna karşılık şu dörtlüğü yuvarlayıverir:
"Toprak altında da olsan bulurum,
Erişir burnuna birkaç tekmem,
Can verip kurtulurum zannetme,
Şeytan elini çekse de ben elimi çekmem."
Şair Eşref (1846-22 Mayıs 1912)
"Hükmüne bizler daha hayran olduk demekten,
Bu ne hata, ne ayıp, ne de en küçük günah,
Ölmüş eşek, at, katır etleri yemekten,
Anırır, çifte atar, kişner olduk maşallah."