Dîvan Edebiyatı'nın en büyük şairi Fuzulî kabul edilir. Bu kitabı okuduğumda Koca Fuzulî'nin aylık kazancının inşaat ustasının kazancıyla aynı olduğunu gördüm ve şok oldum. Hele bir de o kazancını vaktinde alabilse gariban Fuzulî. Şikayetname'yi Fuzulî yazmasın da kim yazsın! Gerçekten "yere düşmekle cevher sakıt olmaz kadr u kıymetten"
Fuzulî gibi birçok şair ve şairi kollayan bey,paşa,padişah ilişkisini anlatan bir kitap. Edebiyat meraklılarına, özellikle Dîvan Edebiyatı meraklılarına tavsiye ederim.
Osmanlı Teşkilat Tarihi dersinde sorumlu tutulduğumuz bir kitap idi.Bir gün içerisinde okudum.Kısa olmasına rağmen kesin ve net bilgiler içeriyor.Osmanlı divan şairlerini ve şirilerini sanat ve iktidar ilişkilerini sosyolojik bir yaklaşımda ele alıyor.
Büyük hoca Halil İnalcık, Osmanlı şairleri ve Divan Edebiyatını tarihi bilgi ve belgeler ile ele alıyor. Klasik İran edebiyatının Divan Edebiyatına etkisi, şair ve patron ilişkileri, Divan Edebiyatının saray ve Osmanlı hanedanındaki yansımasını inceliyor.
Baki, Firdevsi, Sehi, Latifi, Aşık Çelebi, Kinalızade Hasan Çelebi ve en çok da Fuzuli hakkında ayrıntılı bölümler var.
Hanedanın, Divan Edebiyatı şairleri ve Sanatçılar üzerindeki iktidarına ve hakimiyetine geniş kapsamlı değiniyor.
Tarih ve Edebiyatla ilgililere uygun bir kitap.
Divan Edebiyatının en parlak dönemi olan 15. ve 16. Yüzyıllarda ki Şair_Patron (Patron denilirken Padişah veya mühim devlet adamı kastedilmekte) ilişkileri mükemmel bir şekilde anlatılmış.
Benim açımdan kitaptaki en kıymetli yer 34. sayfada Karacaoğlan'ın
"Yeşil baş ördek olsam"
"Su içmem gölünüzden"
mısraları üzerine, yazarın dipnot olarak
"Hangi divan şairinin sanatlı beyiti, sevgilisine gücenen Karacaoğlan'ın bu ince doğal yakınışı kadar şiirdir"
şeklinde ifade ettiği bir cümlelik yorumdur. Sen ne güzel insansın Halil İnalcık !
Allah Rahmet eylesin.
Ortaçağ’da Doğu’da ve Batı’da devletler patrimonyal bir yapıya sahipti. Patronaj ilşkisi bulunmaktaydı. Sen ne kadar itaat edersen o kadar korunurdun yahut ne kadar korunursan o kadar itaat ederdin. Bu karşılıklı bir ilişkidir. Belki kula kulluk(patron-kul) ya da usta çırak ilişkisi gibi bir şeydir. Patronaj sadece sanat alanında değil askeriyede
Patrimonyal Devlet ve Sanat üzerinde sosyolojik bir inceleme olarak başlatılan bu kısa kitapta; 15 ve 16. Yüzyıl dönemine ait ünlü şairlerin geçimlerini ve mevkilerini kazanmak için Patrona (Padişah) yakınlık ve en üst şekilde övgülere yer vererek istediklerini kazandıklarını resmi evraklarla aldıkları paraları da göstermektedir.
Aradan yaklaşık 500-600 yıl geçmesine rağmen her ne kadar kişiler ve işleyiş metodları değişsede ana düşünce fikri hep aynı kalmış malesef. En küçük devlet kurumundan, en büyük kurumlara kadar adam kayırma var gibi durmakta. Patronaj düşünce halen çalışmakta.
Dikkatimi çeken ünlü şair Fuzuli'nin günlük 9 akça para alması, zamanında çok para götüren meslektaşlarına karşın birşey kazanamamış olması beni şaşırttı. Herkese iyi okumalar