Şairim...
Zifiri karanlıkta gelse şiirin hası
Ayak seslerinden tanırım...
Ne zaman bir köy türküsü duysam
Şairliğimden utanırım
Güçlüklerle arena savaşçısı olmak
-ki yaşamaktır bu insanoğlu için-
Korkmadan
ve cesurca savaşmak
Bir güzele yenilmeden kalabilmek
Bir gül kokusunda bayılmamak
Hatta ve hatta yaşabilmek
Sanırım bu çağın kendisidir
Şairim ve korkuyorum
Arena’nın tam ortasında
Çelik ruhlu zırhımı unutmuş
Bileklerim bağlı şekilde
Beni yenecek güzele esir oluyorum
Ve ben şairim.
Namus işçisiyim yani
Yürek işçisi
Korkusuz, pazarlıksız, kül elenmemiş...
#AhmedArif
Gözlerini getir yarı umutsuzluğum
Yaprak gibi döküleyim önüne
Solayım, beter olayım
Gözlerini getir, Öleyim...
Bilmeden çocukça sevildiğini,
Ve bayram sabahınca beklendiğini,
Ben
Şiir yazarım iyi kötü, ben şairim
Benim hayatım dünyam şiirim
Özümün aynasıdır kalemim
Sözüm meclisten içeri özellikle,
Yunus'a Mevlana' ya gül,
Molla Kasım'a silahtır dizelerim
KK
Yol Türküleri
"Hereke'den çıktım yola,
Selâm verdim sağa sola,
Haydi, benim bu dünyaya garip gelmiş şairim,
Yolun açık ola!"
İzmit sokakları yaprak içindeydi;
Başımda, unutamadığım şehrin havası;
Dilimde hep oraların şarkıları;
Ellerim ceplerimde,
Bir aşağı, bir yukarı.
Sonbahar;
İzmit sokakları yaprak içindeydi.
"İzmit'in köprüsü betondur beton,
Nasıl kadrin bilmez yanında yatan,
Sensin gece gündüz gözümde tüten.
Yüreğim yanıktır, ciğerim delik,
Of of, kemirir bağrımı of, ince hastalık."
...
Orhan Veli Kanık
Ahmed Arif
Şahmurat suyu kan akar
Ve ben şairim...
Namus işçisiyim yani,
Yürek işçisi
Korkusuz pazarlıksız,
Kül elenmemiş
Ne salkım bir bakış
Resmin çekeyim,
Ne kinsiz bir rüzgar
mısra dökeyim,
Oy sevmişem ben seni !
Pişman değilim..
Belki biraz mahsun,
Belki sarhoşum..
Rindane bir şiir gibi,
Kadehlere dolmuşum..
İçilmiyorum..
Yormuşsun beni..
Damla damla ter gibi,
Alnımda hayallerin,
Silsem, izi kalacakmış gibi..
Ben ki şairim..
Anlatamıyorum..
İlk defa “gitme..” dercesine,
Seni yazıyorum..
Havanın dumanlı
Vaktin dar olduğu bir zamanda
Bu sözü bir gül gibi bıraktın yüreğime:
“İçim içime sığmıyor! .”
Şimdi sana dairim
Ölesiye tutkulu
Ölesiye şairim
Nurullah Genç
Hâlbuki ben bu halde bile caizim onların hançerlerine
Bu halde bile boğulmadım boğdurulmadım
Eski tüfeklerden adım geçer de dönüp bakmazlarmış
Ateş olsun almazlarmış kırmızısı uçuvermiş dudaklarına
İstemedim tek buse ne nazda ne hazda gözüm var
Medrese cesetlerine nazır masallarda yıllar önce
Sene 99 ben İstanbul acemisi yıllar önce
İnmişim