Sait Faik Abasıyanık

Bazen düşünür ki , insanlar anasından ne Yahudi ne Müslüman ne Hıristiyan doğarlar. Buna Dimitro hayret eder. Nasıl olur ?der. Beni anam, doğduğum zaman Balat' taki havraya bıraksaydı, ben şimdi mis gibi Yahudi olurdum. Seni anan Süleymaniye Camii ne bıraksaydı , sen de şimdiye kadar müezzin olmuştun

Allah kahretsin! Özlermiş insan duygulu olunca.

Ölüm de var arkadaş, ölüm. Şu köşkün sahibi de ölecek. Şu horoz da.

'' Dünyada mislü menendi olmayan bu köprünün altında... basık bir dükkanda, bir piyango satıcısı yaşıyor: Bay Ömer Özkan. Özkan soyadından çok, '' Uzun Ömer '' ismi ile anılan bu genç adamı hemen her İstanbullu, her İstanbul'a gelen taşralı Haydarpaşa vapurundan Köprüsü'ye ayak basar basmaz durup saatlerce seyreder. Küçük çocuklar saatlerce, kovuluncaya kadar önünde durup kendilerinden, babalarından ve ağabeylerinden ikiler, üçler, dörtler kere büyük, bu muhteşem adamı seyrederler. Doğrusu şaşkınlıkla seyretmeye değer bir adam. Amma çok bakılınca kendisi üzülüyor Ömer Efendi. Bakın, bakın ama fazla durmadan geçin n'olur. ''