Bahçe denince bizim aklımıza ne gelir? Çiçekler, kuşlar, ağaçlar, çocuklar, yahut da çocuk gibi insanlar, değil mi? Burada ne çiçekler, ne kuşlar, ne de ağaçlar vardı. Yine de bu süprüntülük bir bahçeye benziyordu. Kuşsuz, ağaçsız, çiçeksiz bir bahçe; yer yer yağmur suyu birikmiş çukurlarda tahtadan, kağıttan kayıklar, bir sürü de çocuklar. . .
Çoğu kez öyle küçük, ama ilginç olaylar olur ki, bunları gördüğüm an kafamda bir öykü belirir. İstanbul böyle öykülerle doludur. Bu kentin en güzel öykülerini Sait Faik yazmış diye düşünürüm. Onun bu uğraşısını sürdürmek gerek derim.
Sayfa 52 - Yapı Kredi Yayınları
Her şey onun sayesinde, onunla güzel. Bu dakikada, bugünün güzelliği, gökte ay, uzakta güneşin bir billur bahçe gibi pırıltısı; hiçbir şey değil...
Sayfa 29 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
İnsansız hiçbir şeyin güzelliği yok. Her şey onun sayesinde, onunla güzel. Bu dakikada, bugünün güzelliği, gökte ay, uzakta güneşin bir billur bahçe gibi pırıltısı; hiçbir şey değil... Bütün bunlar kötü resimler gibi...
Sayfa 29Kitabı okudu
İnsan olan lâzımdır..
İnsansız hiçbir şeyin güzelliği yok. Her şey onun sayesinde , onunla güzel. Bu dakikada , bugünün güzelliği , gökte ay , uzakta güneşin bir billur bahçe gibi pırıltısı ; hiçbir şey değil... Bütün bunlar kötü resimler gibi...
İnsansız hiçbir şeyin güzelliği yok. Her şey onun sayesinde, onunla güzel. Bu dakikada, bugünün güzelliği,gökte ay, uzakta güneşin bir billur bahçe gibi pırıltısı; hiçbir şey değil... Bizim bunlar kötü resimler gibi...
Sayfa 29 - Kendi kendimeKitabı okudu