1530’la, 1550’Ier arasında meme kültü Fransa’da, Clement Marot’nun ünlü şiiri “Le Beau Tetin” (Güzel Meme) ile, sözel bir galeyana dönüştü. 1535-1536 yılları arasında yaratılan “Güzel Meme”; gözleri, kaşları, burnu, kulakları, dili, saçı, göğsü, mideyi, göbeği, kalçaları, elleri, uylukları, dizi, ayağı ve tabii özellikle de memeyi, özetle kadın vücudunun her bir bölümünü kutlayan ve “blazon” olarak adlandırılan bir şiir türünün moda olmasından büyük oranda sorumluydu. Marot, şakacı bir dille kusursuz memeyi aşağıdaki şekliyle tanımlar:
Küçük bir fildişi top,
Ortasında
Bir çilek ya da kiraz oturan
Ne zaman seni görse, çoğu erkek
Ellerinde sana dokunma ya da tutmanın
Arzusunu duyar.
Ama insan tatmin olmalı
Yanında olmakla -Yaşamım boyunca!
Diğer bir arzu uyanır yoksa.
Her sebepten dolayı mutlu o
Kim seni bir bakirenin memesini
güzel ve gerçek bir kadının memesine dönüştüren
süt ile dolduracak.
Şiir, meme üzerinde yoğunlaşırken, bu memelerin ardındaki kişinin duyguları hakkında hiç soru sormaz. Sadece, meme görüntüsünün, kendisini gören erkek üzerinde yarattığı etkiyi anlatır. Güzel bir meme, sadece onun arzularını uyaran bir şey değil, aynı zamanda erkeklik gururunun da kaynağıdır. Çünkü, dişiyi dölleyen ve onu süt taşıyan bir yaratığa dönüştüren kendi tohumudur. Böylesi bir meme, şairin kendini sözel bir vecd içinde yaratırken bulmasına ve süt üretme sürecinin tetiğini çeken güç fantezisini sergilemesine yol açar.