Bütün saatler benim, ama kullanılmak için değil, içlerine kıvrılıp kalmak için.
Günün birinde , bir kız çocuğu kalemi eline aldı, bir kuş resmi yaptı. Gördüğü hiçbir kuşa benzemiyordu bu kuş, kanatları bile yoktu. Uçmanın ta kendisiydi : K-U-Ş
Eskiden, çok eskiden, asla geri gelmeyecek altın çağda,sonsuzluk henüz çarpıp durmamışken zamana, ışık vardı. Söz vardı. Sözün geldiği yürek. Toprak ve suret. Ama hiçbiri yetmedi insanların dünyasının filizlenmesine. Parçalamayı öğrendi tanrılar. İlk cinayet işlendi, kardeş kardeşi öldürdü. Kan suya karıştı, ışık çığlığa…
