Okumak, ama nasıl?
“Okurken bir başka kimse bizim için düşünür: Biz sadece onun zihin sürecini takip etmekle yetiniriz” (s.61).
Gerçekten de öyle mi? Biz kitap okurken 
Arthur Schopenhauer’ın dediği gibi sadece yazarının zihin sürecini takip eden pasif süjeler miyiz? Eğer öyleyse “niçin okuyoruz ve okumak bize ne kazandırıyor?” Bir kitaptaki yazarın düşünceleri karşısında pasif
Bir zamanlar köy yaşamında kaçmak moda olmuştu herkes lüks yaşamlarını videoya çekiyordu salgın gibi her şey yeni her eşya pırıl pırıl falan yeni çıkan her ürünü alıp açılım videosu çekiyorlardı şimdi tam tersi bir moda başlatmışlar herkes ne ara köylere taşınmış soba aşığı olmuş eski eşyaları çekmeye başlamışlar doğal hayatı ballandırıyorlar falan hadi bir kaç kişi yapar tamam dersin de herkese nasıl bulaşıyor bu ben anlamıyorum
Günahseverlik...
Günahların gün geçtikçe estetize edildiği günlerden geçiyoruz… Günahseverliğin prim yaptığı günlere kaldık adeta… Önceleri gizlenilen, saklanılan, utanılan günahlar şimdilerde izhar ve ifşa ediliyor…
Öyle ki gün geçtikçe günahlar toplumsallaşıyor, normalleşiyor ve yasallaşıyor… Günahla barışık olma pervasızlığı sınır tanımıyor…
İster istemez
Sonuç olarak modern dünya, modern dönem öncesinden oldukça farklıdır. Mısırlı firavunlar ve Çinli imparatorlar kıtlık, salgın ve savaşları bin yıl uğraşmalarına rağmen alt edemediler. Modern toplumlarsa birkaç yüzyılda hepsini kontrol altına almayı başardı. Tüm bunlar öznelerarası mitleri, nesnel bilimsel bilgiler uğruna terk etmenin meyveleri olamaz mı? Bu sürecin gelecek yıllarda hızlanmasını bekleyemez miyiz? Teknoloji insanların sürümünü yükseltmemizi, yaşlanmamın önüne geçmemizi, mutluluğun formülünü bulmamızı mümkün kıldıkça insanlar kurgusal tanrıları, ulusları ve şirketleri gittikçe daha az umursayarak fiziksel ve biyolojik gerçekliğin sırlarını çözmeye odaklanacaklardır, değil mi?
Sayfa 190Kitabı okudu
