Samantha Barendson

Eksantrik bir bruksizm,
Kendine ait bir hareket
Bir gece gürültüsü miras aldım.

Diğer tarafta uyanmak isterdim
Gün doğumunda ve dalgaların kucağında
Bu varoluş olasılığında
Arzularımın beni götürdüğü yerde

Ben isterdim.

Kaç kaçış denemesi
oldu kimbilir
boğulmaların ve firarların körfezinde

Biz aitiz
hanidir
yollara
tozlara
boşluğa
ve sessizliğe

İçimde bir kaybın melankolisi yükseliyor
belirsiz bir üzüntüsü gibi
yanılgının veya yokluğun

Nereye doğru olduğunu bilmediğim bir ilerleyişin
düzenli boğuk sesini dinliyorum.

Günler eriyor
Gecelerde
Sonsuz
..
Ve duyuyoruz
Bir treni
Karanlıkta

Bu trene binmek ve yolunu unutmak isterdim.