Şunu söylemeliyim kitabı bitirdiğimde istemsiz gözyaşlarım kitabın üzerini kabartmisti. Sevginin ulviligini bu kitap şiir gibi dizmiş,erkekler ağlamaz lafını bir kez daha yetirmişti bana.Evet biz de ağlardık,erkeklerde.Sevmek;mücadele etmek sevdiginle geçirdiğin bir dakika boşa gitmesin diye onun sözünü kesmeyip hep onu dinlemek,ne kadar yüce bir gönüle sahip olan bir kişiliğe sahip bir kadın,isimsiz kahramanın Bay R. Ye duyduğu aşk.Ben bir sözcük ne bir hatırlaymış,bir yabancı gibi unursamayis. ..O zaman sana göre ölü olduğuma göre,neden ölmekten hoşlanmayayım?Ancak öldüğüm takdirde bu mektup sana ulaşacak.Sevdiğin kişinin elinin değdiği kapı tokmağına bile saygı duyup onu öpmek,sevdiğimiz in attığı bir izmariti dudağına degdirdigi için onu kutsamak...İşte seni böyle sevdim,şimdi bunu söyleyebilirim.Çünkü her sey bitti ve geçmişe karıştı.Aşağılamamakla,utanç duygusu...Bir anne duygusu,bir seven kadın duygusu...Çocukluk anılarına dönme isteği...
