..amacı ne kendini yetiştirmek ne de daha iyiye gitmek; kendi zevkinden başka bir şey düşündüğü yok.
Hava çığlıklarımızla dolu. Ama alışkanlıklar duyarsızlaştırıyor insanı.
Başlıyoruz...
Bilgimizi oluşturan arı kovanları neredeyse, kalbimizde oradadır. Biz hep bu kovanlara doğru yol alıyoruz. Kanatlı doğan ve tinin balını toplayan bizlerin kalbinde gerçekten tek ve biricik bir şey var-e v i m i z e bir şey götürmek. Nietzche, Ahlakın Soykütüğü
Sayfa 5 - SelKitabı okuyor
Hepimiz deli doğarız, bazılarımız hep öyle kalır.
Başkaları acı çekerken ben uyuyor muydum?
Kendimi yalnız hissettim. Rüya görüyordum, mutluydum.
Ama burada, zamanın bu anında, istesek de istemesek de bütün insanlık biziz.
Gerçekten de anlamsızlaşıyor bu.
Yaşamış olmak onlara yetmiyor.
Ben böyleyim işte. Ya hemen unuturum ya da hiç unutmam.
+Seni hiç bıraktım mı ki?
-Gitmeme izin verdin.
Demek mutsuz olup olmadığını bilmiyorsun?
Çünkü acı çektirecek bu bana, bu kesin.
Hava çığlıklarımızla dolu ama alışkanlıklar duyarsızlaştırıyor insanı…
Neye isterseniz inanın, ama buna değil.