Bu korkunç kaos içinde sen, yeşil ve derin huzur, kafamdasın. Kurtuluşumu, her şeyimi, dünyayı sevmemi sana bağladım, sana borçluyum. Asıl peygamber olan sensin.Yeryüzünde günahsız tek insan sensin.
Kara da bağladım, al da giyindim,
Şafağı da gördüm karanlığı da,
Dibe de vurdum, doruğu da gördüm,
Ne mutlu bana!
Tutkuyu da gördüm, büyük arzuları,
Aşkları gördüm, kara sevdaları,
Denizde dalgayı, göklerde kuşu,
Günü, rüzgarı.
Ama o yaratma anı varya ve fırının önünde, doğum bekler gibi, heyecanlı bekleyiş; onun verdiği mutluluğu başka hiçbir şey veremedi bana. Sevdim seramiği. Sevdim, sevdim. Tutku’yla vuruldum, bağlandım ona.
Her şey yolundaymış gibi çıkardım yola, ne mutlu bana
Atımı dürüstlüğün bahçesine bağlardım yalnız kalabilmek için
Kimseye inanmadım kimseye güvenmedim bunda hata etmedim
Ne öğrendimse yola çıktıkça öğrendim bir de yolda kaldıkça