Batsın Bu Dünya - Öykü - Muhammed Işık
* Bu öykü Orhan Gencebay'ın " Batsın Bu Dünya " eserinden faydalanarak yazılmıştır.
Doğudaki şark görevini bitiren Ahmet öğretmen batıda görev yapmanın heyecanını yaşıyordu. Doğunun zor şartlarında iki çocuğuyla hayata tutunmaya çalışmış, köy okulunda öğrencileri ile çok güzel vakitler
Rabbim söz verdin
Kaldıramayacağı yükü
Yüklemem dedin kuluma
Şahidimsin
Kaldıramıyorum
Oyunsa bu
Oynamıyorum
İmtihansa
Kaldım
Ben zaten
İçi geçmiş bir hevesle
Yarım kalmış bir niyetin
Arasında ıskalandım
Pişmeden yandım
Son sözüm sana yine de
Üstesinden gelemedim
Bu yaşamak sınavının
Bağışla...
Böyle sessizce gideceğim.
Kafesteki kanarya bilecek yalnızca.
Bir tek o biliyor zaten.
Olup biteni...
Hep böyle yalnızdım ben.
Bu yüzden saçlarım hep böyle dağınık.
Geceleri şiirle sustururdum.
Karalama kağıtlarında,
koca bir hayat yaşadım.
Hep böyle umutsuz değildim.
Bir çocuk bile emzirdiğim oldu bir düşte.
Bir salıncak bile kurdum kiraz