Kısa olduğu halde sanırım en uzun zamanı vererek okuduğum şiir kitabı oldu. Ağır ağır, her bir mısrasını sindirerek, yüreğimden süzerek, hücrelerime işleyerek okudum. Yordu beni 
Ahmet Erhan . Duygularımın fay hatlarını sarsıntıya uğrattı. 9.8 büyüklüğünde depremler yaşattı. Tükendim, yok oldum ama yeniden büyüyüp
"Sevin Mahbube, sana muştu var;
Gözlerinde göğü, yüreğinde seni besleyen o yârdan." dizeleri ile tanıdım 
Bleda Yaman 'ı ve bu sıcacık dizelerin ardından hemen kitaplarını aramaya başladım. Birkaç kelimeye binlerce anlam sığdırılan cümlelerden hep haz almışımdır. Bu hissi genç şairde de yakalayabileceğimi düşünmüştüm. Fakat öyle olmadı.
