Bir postacının elinden mi, yoksa kutusundan mı alacaksın mektubumu bilmiyorum. Birazdan takılacaksın satırlarıma. "Bana mı?" diyeceksin. Evet sana ey dost! Sana söyleyeceklerim var. Kelimeler, karınca yuvası gibi kaynıyor zihnimde. İçlerinden biri kağıda düşüyor, yedi harfli: DOSTLUK.
"Şu anda duymamayı yeğliyorsun, öyle mi? Ama ben duymanı istiyorum. Bir aradayken hiçbir zaman birbirimize bir şey söylememiz gerekmiyor. Bu söyleyeceklerim bir arada olmayacağımız zamanlar için. Seni seviyorum, Dominique. Var oluşum kadar bencilce seviyorum. Ciğerlerimin hava soluması kadar bencilce. Soluyuşum kendime gerekli olduğu için. Vücudumun yakıtı o. Sağ kalmam ona bağlı. Ben sana, fedakârlıkları, ya da acıma duygularımı vermedim.Kendi egomu, kendi çıplak ihtiyacımı verdim. Sen ancak bu tür sevilmeyi isteyebilirsin. Ben de senin beni ancak böyle sevmeni isteyebilirim. Şimdi benimle evlenirsen, senin bütün varlığın ben olurum. Ama o zaman seni isteyemem. Sen de kendini isteyemezsin. Dolayısıyla da beni uzun süre sevemezsin. Bir insanın, 'Seni seviyorum' diyebilmesi için, önce 'Ben' demesini bilmesi gerekir. Senin öyle teslim olman ise, bana ancak içi boş bir kabuk getirir. Senden bunu istesem, seni mahvetmiş olurum. Bu yüzden durdurmuyorum seni. Kocana gitmene izin veriyorum. Bu geceyi nasıl geçirebileceğimi bilmiyorum, ama geçireceğim. Seni bir bütün olarak istiyorum ben. Benim gibi.Seçtiğin savaşta nasıl bütün olarak kalacaksan, öyle. Savaşlar hiçbir zaman benliksiz değildir."
“Neyse, bırak şimdi saçma sapan konuşmayı da, sana söyleyeceklerim var.” Eyvah!
“Dinliyorum, babaanneciğim.”
“Bizim Safiye var ya...”
“Evet, Safiye Teyze'yi biliyorum.”
Sesini alçalttı. Gözlerini kısarak bana baktı. “Safiye'nin bir torunu var.”
“Allah bağışlasın.”
“Sus! Sus da dinle.”
“Tamam.”
“Bu sene avukat çıkıyormuş. Yani hukuku çoktan bitirmiş de, stajyerlik mi ne onu da bitirmiş, kendi işini kuruyormuş.”
“İyi de bundan bana ne babaanneciğim?”
“Siz de okursunuz, okursunuz ama ne fayda, kafanız çalışmaz,” dedi ve yine bana doğru eğilerek büyük bir sır verircesine fısıldadı, “işte biz Safiye'yle konuştuk. O çocukla seni yapacağız.”
“Babaanne, sen delirdin mi?”
“Ağzını topla! Büyüklerle böyle mi konuşulur.”
“Bağışla! Sözümü geri aldım ama bu da nereden çıktı?”
“Senin evlenmen niye bu kadar garip oluyormuş, asıl sen onu söyle bana.”
“Ama ben daha okuyorum.”
“Bu yıl son sınıf değil misin?”
“Evet.”
“Eee, daha ne?”
“Ay babanne, hayret bir şeysin valla! Bana sormadan etmeden kalkıp elin ne idüğü belirsiz adamıyla beni evlendirmeye kalkıyorsun.”
“Ne idüğü belirsiz değil, Safiye'nin torunu o.”
