Geleneğin sanatkarı, başlangıçta tanımlayamadığı ancak eksikliğini çok kuvvetli bir biçimde algıladığı yeni bir açılımı yakalamak için, sadece ve sadece O'na iltica etmek gerektiğini, varlığının derinliklerinde hisseder. Bu iltica ise tam bir teslimiyetle gerçekleşir. O'na teslimiyetin dış aleme yansıyan belirtisi tecrittir. Sanatkar, kendisinde ne varsa hepsini bırakmak zorundadır ki sadece O'nunla birlikte olabilsin.